Door: Piet Scheepers.
Een gelijkspel op bezoek bij LRC uit Leerdam was genoeg om de eerste periodetitel op te eisen voor VV Dongen. De eerste helft was Dongen de bovenliggende partij. Echter toen de tweede helft aanbrak zagen de toeschouwers een heel andere thuisploeg uit de kleedkamer komen.
Dongen werd met de rug tegen de muur gezet en was geen schim van de ploeg die de eerste helft domineerde. In de reguliere speeltijd van 90 minuten zou de negende overwinning bijgeschreven kunnen worden. Niet geheel onverdienstelijk scoorde de thuisploeg in de 95e minuut de gelijkmaker, waarna de goed leidende scheidsrechter Marijn Pijnenburg uit Berkel Enschot voor het einde wedstrijd floot.
In een bericht in het wedstrijdjournaal van LRC schreef trainer Emanuel Sluis dat Dongen maar weinig tegendoelpunten moet incasseren. Hij blikte nog terug naar de wedstrijd van hun tegen Valkenswaard waar de Leerdammers legio kansen creëerden. “Het kan tegen Dongen een mooie strijd opleveren. Dongen heeft aan 1 punt genoeg om de eerste periode te pakken. Wij gaan uiteraard ons best doen om hen daarvan af te houden!” Zonder LRC te kort te doen lukte deze opzet bijna.
LRC, een echte zaterdagvereniging, speelt voor het tweede jaar in de vierde divisie. Het eerste jaar werd ervaring opgedaan in de afdeling West, daar waar veel zaterdagverenigingen zijn ingedeeld. En competitie waar het iets feller aan toegaat dan in de Zuidelijke variant. Trainer Marcel van der Sloot had in de voorbereiding naar deze wedstrijd zijn manschappen hiervoor gewaarschuwd. “Deze ploeg heeft in West ervaring opgedaan. In die klasse blijven teams strijden voor een resultaat totdat het eindsignaal klinkt.”
Marcel van der Sloot moest een puzzel oplossen doordat centrale verdediger Mart van Bree jr. met een hamstringblessure deze wedstrijd moest missen. In zijn plaats posteerde de trainer aanvoerder Fatih Kamaci. Deze werd in de tweede helft node gemist op het middenveld. Dongen brak verschillende keren snel uit maar vond steeds doelman Duncan Kilwinger op zijn weg. Na ruim een half uur was het weer goudhaantje Robert Mutzers die een prima Dongenaanval afrondde. Dongen koesterde deze stand en wachtte geduldig af wanneer het weer kon toeslaan. De thuisploeg liet Dongen combineren een kruide massaal terug rond hun eigen zestien meter gebied.
Na rust een heel andere wedstrijd, waarin Dongen onherkenbaar in de eigen zestien werd teruggedrongen door een agressievere thuisploeg. De Kanaries hadden hierop geen antwoord. Enerzijds probeerde Dongen met voetbal onder de druk uit te spelen. Dit lukte steeds minder naarmate de klok richting de negentig minuten liep. Een geluk voor Dongen was dat de aanvallen van LRC geen echt gevaar opleverden doordat ballen op de spitsen geplaatst veelal verloren gingen. Was Dongen bevangen door angst? Moeilijk te zeggen. Wel was duidelijk dat de ploeg voetballend de zaak probeerde op te lossen, wat vaak fout ging. In de spits stond Robert Mutzers moederziel alleen met twee bewakers.
Zoals in de onlangs gespeelde wedstrijden te zien was, maakte Dongen toen gebruik van de geboden ruimte. Er was niets terug te zien van de anders zo snelle counterploeg. Van der Sloot omschreef dit dan ook als: “Een zware onvoldoende in het counteren en het houden van balbezit.”
En zo sukkelde de wedstrijd, veelal gespeeld op Dongenhelft, naar het einde.
Daarin op momenten wat hachelijke momenten voor het Dongendoel, maar echt gevaarlijk was het nog niet. Totdat de blessuretijd inging. Een zondagsschot in de 95e minuut van Sil van Putten luidde de verdiende gelijkmaker in.
Ondanks de bedrukte gezichten aan Dongenzijde, door het tegenvallende spel na rust, pakte Dongen dus de periodetitel. “Onze aanhang leeft met ons mee. Deze prijs is een mooie bekroning van een prima periode. Dit moeten we vieren.” Volgende week komt AWC uit Wijchen naar Dongen. Zondag 9 november om 14.00 uur op Sportpark De Biezen.
