Daan van Kuijk is 21 jaar en al zijn hele leven te vinden op de velden van Uno Animo. De linksbuiten uit Loon op Zand begon op zijn vijfde bij de F’jes en doorliep alle eerste jeugdelftallen. Op zijn zeventiende debuteerde hij in het eerste elftal en sindsdien is hij daar niet meer weg te denken.
Naast het voetbal is Van Kuijk bezig met de afronding van zijn studie Technische Bedrijfskunde aan de Avans Hogeschool in Den Bosch. “Na de zomer begin ik aan mijn afstudeerstage. Daarnaast werk ik bij Verbo in Tilburg en in het weekend pak ik graag een biertje met vrienden in de stad,” vertelt hij. Ook sport hij regelmatig in de gym en op de padelbaan.
Zijn hoogtepunt tot nu toe? “Scoren bij mijn debuut in het eerste blijft een magisch moment. En het spelen van de nacompetitie in mijn tweede seizoen – dat geeft toch het gevoel dat je meedoet om iets groots.” Toch heeft het afgelopen seizoen ook een bittere nasmaak. Uno Animo degradeerde uit de tweede klasse. “Een dieptepunt, absoluut. Maar ik ben wel trots op het team. Ondanks de beperkingen hebben we er keihard voor geknokt.”
Van Kuijk speelt sinds de JO19 als linksbuiten, daarvoor stond hij vaak op het middenveld. “Die positie bevalt me goed. Ik hou ervan om het verschil te maken voorin, de actie te zoeken en gevaar te stichten.” Een echte voorbeeldspeler heeft hij niet, al keek hij vroeger graag naar Luis Suárez: “Zijn gretigheid om te scoren en wedstrijden te beslissen vond ik geweldig.”
Lees verder onder foto.

Uno Animo voelt voor hem als een tweede thuis. “Het is een warme, gezellige club. Iedereen kent elkaar en ik voetbal hier met mijn maten. Dat maakt het speciaal.”
Voor komend seizoen is Van Kuijk duidelijk over zijn ambitie: “We moeten en zullen bij de bovenste drie eindigen. We hebben een sterke selectie met een goede mix van ervaring en jong talent. Ik geloof er echt in dat we kunnen promoveren.”
Rituelen heeft hij niet echt, al denkt hij voor iedere wedstrijd even aan zijn opa, die jaren langs de lijn stond maar zijn debuut in het eerste niet meer meemaakte. “Hij zou trots zijn geweest, maar ook zeker kritisch,” zegt hij met een glimlach.
Op wedstrijddagen gaat de voorkeur qua muziek naar Nederlandstalig: “Django Wagner of John West, daar kan ik echt van genieten.” En de humor in het team is ook dik in orde. “Onze spits verstuikte zijn enkel zonder dat iemand in de buurt was. Dat moment is gefilmd en leeft voort als sticker in de groepsapp. Hilarisch, elke keer weer.”
Van Kuijk besluit nuchter maar strijdvaardig: “Mijn persoonlijke ambitie? Promotie met Uno Animo. Daar draait alles om.”










