Monaim Elbousaksaki (35) keert komende zomer terug bij het vertrouwde Vrederust, maar nu in een nieuwe rol: die van hoofdtrainer. “Het voelt echt als thuiskomen,” zegt de geboren en getogen Bergenaar, “maar wel met een duidelijke missie. Ik wil Vrederust op de kaart zetten in de derde klasse.”
Elbousaksaki is vader van drie jonge kinderen – een dochter van vijf en een tweeling van twee – en combineert zijn trainerscarrière met zijn baan als inline inspecteur bij Fokker Elmo. “Ik werk aan kabelbomen voor vliegtuigen. Voorheen in Hoogerheide, nu in Papendrecht. Een verantwoordelijke baan, maar mijn hoofd is buiten werktijd vaak bij voetbal.”
Zijn voetbalreis begon op sportpark De Brombeer bij Nieuw-Borgvliet. “Daar zette ik mijn eerste stappen op het veld. Op mijn zestiende mocht ik debuteren in het eerste elftal. Dat was natuurlijk fantastisch.” Toch koos hij daarna voor een overstap naar DOSKO om op hoger niveau met leeftijdsgenoten te spelen. “Twee geweldige jaren gehad daar. En het was extra leuk dat ik samen speelde met Aytac Akkaya, met wie ik later ook bij Vrederust weer samenkwam.”
Na uitstapjes bij Vosmeer en een kort verblijf bij DOSKO keerde hij terug in de regio. “Hans Derwort haalde me naar Vrederust. Ik heb daar uiteindelijk acht seizoenen in het eerste gespeeld en nog twee in het tweede. Het is echt clubliefde geworden. Deze club zit in mijn hart.”
“Ik was altijd een creatieve middenvelder”
Als speler stond Monaim meestal als 10 of 8 op het veld. “Ik hield ervan om rondom de zestien meter te spelen. Combinaties zoeken, steekballetjes geven of ‘m in de kruising jagen zoals ze dat altijd tegen me zeiden,” lacht hij. Over zijn hoogtepunten is hij duidelijk: “Die kampioenschappen in de jeugd en met Vosmeer vergeet ik nooit meer.” Maar ook teleurstellingen waren er. “Die verloren finale tegen De Fendert in de nacompetitie deed echt pijn. Dat hakte erin.”
Na zijn actieve voetbalcarrière begon hij als trainer bij Vrederust 2. “Ik ben de club dankbaar dat ik daar mijn fouten mocht maken. Dat leerproces is goud waard geweest.” Vervolgens maakte hij de stap naar MOC’17, waar hij drie seizoenen de JO19-1 onder zijn hoede had. “We speelden hoofdklasse en zelfs op divisieniveau. Dat was echt een mooie tijd.”
Zijn trots zit in de ontwikkeling van spelers. “Rick de Waal vertrok in de winterstop naar het eerste, en nog vier anderen maakten hun debuut in de hoofdmacht. Dat zijn de dingen waarvoor je het doet.” Toch waren er ook moeilijke momenten: “We degradeerden uit de vierde divisie en verloren de kampioensfinale tegen Unitas. Dat doet zeer, maar je leert ervan.”
De terugkeer naar Vrederust: met overtuiging
Toen Vrederust belde, twijfelde hij geen moment. “Stefan van den Boom vroeg me op gesprek. En ik voelde meteen: dit is het. De gesprekken waren positief, en ik voelde dat ze me echt graag wilden hebben.” Na overleg met zijn vrouw en oud-collega Aytac Akkaya hakte hij de knoop door. “Mijn eerste klus als hoofdtrainer van een eerste elftal, en dan bij de club waar ik zoveel liefde voor voel – mooier kan bijna niet.”
Lees verder onder foto.
Met de promotie via de nacompetitie heeft Vrederust een nieuwe stap gezet. “Komend seizoen willen we ons in eerste instantie handhaven. Maar we hebben een goede selectie, dat geloof ik echt.” Hij prijst de rol van Stefan van den Boom in het vormen van het nieuwe team. “Er vertrekken wat jongens, maar er zijn ook drie talentvolle spelers bijgekomen en een ervaren versterking. En met de staf die we hebben – Raymond Jordans, Robbie van Nieuwburg, Mark Suikerbuijk, Liselotte Spruijt, Wouter van Gunst – staat er echt iets goeds.”
De samenwerking binnen de club zit goed. “Met Gio Pietjouw als voorzitter en Stefan als TC heb ik mensen om me heen met wie ik heb gevoetbald. We staan echt achter elkaar.”
“Ik kijk er ook enorm naar uit om het op te nemen tegen Remco Broos,” voegt Monaim toe. “We hebben samengewerkt bij MOC’17. Een fantastische trainer en persoon. Hij heeft me veel geleerd. Maar als we straks tegenover elkaar staan, wil ik natuurlijk wél winnen,” zegt hij met een knipoog.
Trainersdroom
“Ik wil mezelf blijven ontwikkelen,” besluit hij. “Mijn ambitie is om in deze regio bekend te staan als een trainer die het maximale uit zijn spelersgroep haalt. Vrederust hoort in de derde klasse, en daar gaan we samen iets moois van maken. Dit is pas het begin.”
