“We begonnen het seizoen erg sterk en draaiden vanaf het begin mee om de bovenste plaats,” blikt Kogelvangers-trainer Robert Braber terug op de competitie. “We spraken intern ook duidelijk uit dat we voor promotie wilden gaan. Helaas hebben we gedurende het seizoen meerdere sterkhouders, zoals Mart Grootenboer, Stan Moerland en Mo Amin Chaali, langdurig moeten missen. Daardoor moesten we veelal met een jeugdig elftal aantreden en hebben we onnodige punten laten liggen. Seolto bleek uiteindelijk de meest stabiele en ervaren ploeg en is daarom ook terecht kampioen geworden.”
Toch kijkt Braber met trots terug op het seizoen: “De ontwikkeling van de jonge spelers is iets waar ik echt van heb genoten. Jongens als Dille van ’t Hof, Sebas en Tim van der Stel, Laurens Rooze, Luca Balfoort, Thijn Heeren en Auke Kannekens hebben zich stormachtig ontwikkeld. In de slotfase van het seizoen hebben we laten zien wat we waard zijn en hebben we op overtuigende wijze de tweede plaats veiliggesteld.”
Als nummer twee van de competitie plaatste Kogelvangers zich direct voor de finale van de nacompetitie. Een lange wachtperiode volgde. “Aan de ene kant is het lastig om zo lang te moeten wachten op die ene allesbeslissende wedstrijd. Aan de andere kant gaf het ons de gelegenheid om spelers met lichte klachten te laten herstellen. Daardoor kunnen we nu met een nagenoeg fitte groep aantreden. Alleen Mart Grootenboer, Jorn Moerland en Marc Gorter zijn helaas nog niet inzetbaar.”
In de finale wacht WIK’57, dat als vierde eindigde in 4B en in de halve finale wist af te rekenen met Zaamslag. “Ik ben afgelopen week zelf gaan kijken bij die wedstrijd en heb een goed beeld van WIK kunnen krijgen. Het is een fysiek sterke ploeg, typisch Zeeuws. We hebben hun speelwijze goed geanalyseerd en weten waar we op moeten letten.”
De voorbereiding op de finale verliep volgens plan. “We zijn gewoon blijven trainen en hebben alleen de spelers met klachten rust gegeven. Daarnaast hebben we veel aandacht besteed aan tactische trainingen om ons spelsysteem verder te perfectioneren. Alles is erop gericht om in de finale te kunnen pieken.”
Tot slot onderstreept Braber het belang van promotie: “Het zou een geweldige prestatie zijn als we met zoveel jonge spelers, waarvan velen nog nauwelijks ervaring hebben in het seniorenvoetbal, de stap naar de derde klasse weten te maken. De club zit in de lift, zowel organisatorisch als qua professionalisering, dus promotie zou daar perfect bij passen. De spelersgroep is gretig en klaar voor het volgende niveau. Voor mij persoonlijk zou het fantastisch zijn om mijn eerste jaar als hoofdtrainer van Kogelvangers direct met een prijs af te sluiten. Het zou mooi zijn om op deze manier iets terug te doen voor deze club die altijd veel voor mij heeft betekend.”
