Daan Grootenboer, 31 jaar, is een echte clubman. Geboren en getogen in Willemstad en inmiddels woonachtig in Rotterdam, is hij al sinds jonge leeftijd onlosmakelijk verbonden met VV Kogelvangers. “Mijn vader nam me ooit mee naar de club, en sindsdien ben ik er nooit meer weggegaan. Geen seizoen gemist, en dat hoop ik ook komend jaar weer zo te houden.”
In het dagelijks leven werkt Daan als webdeveloper in Capelle aan den IJssel. Naast zijn passie voor voetbal houdt hij ervan om met vrienden een potje Mario Kart te spelen, het liefst met een biertje erbij. Maar niets gaat boven het spelletje zelf. “Voetbal is gewoon de belangrijkste bijzaak van het leven,” zegt hij met een lach. “Elke week weer slap ouwehoeren met de jongens, dat is goud waard.”
Zijn hele voetbalcarrière speelt zich af bij de Kogelvangers, waar hij begon als rechtsback en al snel centrale verdediger werd. “Een echt hoogtepunt? Misschien geen prijs of promotie, maar voor mij zijn het de mensen op de club. De kameraadschap, dat maakt het bijzonder.” Toch kent zijn voetbalpad ook een dieptepunt. “De degradatie naar de vierde klasse vorig seizoen was echt een klap. Dat wil je niet meemaken.”
Afgelopen seizoen verliep sportief wisselvallig. “We waren er zó dichtbij,” blikt Daan terug. “Bij vlagen speelden we goed voetbal, maar we hebben ook te vaak onnodige punten laten liggen. Daardoor grepen we naast het kampioenschap, en verloren we uiteindelijk ook de finale in de nacompetitie.” Toch overheerst optimisme. “De sfeer in het team is goed, de trainingen zijn leerzaam en ik zie jonge spelers groeien. Als we die lijn doortrekken, kan het zomaar ons jaar worden.”
Van hogerop spelen droomt hij stiekem nog weleens, maar er is één voorwaarde: “Alleen bij de Kogelvangers. Dat is mijn club, en ik zie mezelf nergens anders spelen.” Ook muzikaal houdt Daan van energie: “Voor de wedstrijd luister ik graag naar hardstyle. Dat zet me meteen op scherp.”
Zijn persoonlijke ambitie is helder: “Zo lang mogelijk voetballen bij deze club. Zolang het lijf het toelaat, blijf ik op dat veld staan.” En tot slot is er ook nog ruimte voor een sportieve felicitatie: “Ik wil voetbalvereniging De Jonge Spartaan uit Middelharnis – en vooral mijn broertje en vader – feliciteren met hun promotie naar de tweede klasse.”
