En daar stonden we weer, met lege velden en afgelaste wedstrijden, precies in de fase waarin de spanning het hoogst zou moeten zijn. Vorig seizoen was het al een punt van discussie, en dit jaar is het opnieuw raak: teams die zich afmelden voor een competitiewedstrijd op het moment dat de prijzen verdeeld worden. Afgelopen weekend zelfs twee keer in ons gebied. De laatste competitiewedstrijden, waar periodekampioenschappen, degradatie of nacompetitieplaatsen op het spel stonden, gingen simpelweg niet door.
Neem de wedstrijd tussen Real Lunet en UVV’40 van zaterdag. Een duel waarin de laatste ‘periodekampioen’ moest worden aangewezen, maar dat werd afgelast vanwege onder andere examens van jonge spelers. Een begrijpelijke reden, zou je denken. Maar hoe legitiem is dit excuus wanneer het hele competitiesysteem daardoor uit balans raakt? Hoe verhouden persoonlijke verplichtingen zich tot sportieve verantwoordelijkheid? Wanneer de keuzes van individuele spelers de uitkomst van een hele competitie beïnvloeden, lijkt de balans zoek.
En dan zondag: Sprundel tegen TVC Breda, een cruciale ontmoeting in de strijd tegen degradatie, ook afgelast. Waarom? Blessures, vakanties en – jawel – spelers die liever de wedstrijd NAC tegen Willem II gingen kijken. Blessures zijn begrijpelijk, maar een weekendje weg of een middagje stadionbezoek, midden in een cruciale fase, doet afbreuk aan de sportieve integriteit. Hier botsen de verplichtingen van een club met de persoonlijke voorkeuren van haar spelers.
De bond staat nu voor een lastige keuze. Hoe om te gaan met clubs die in deze cruciale fase hun verplichtingen niet nakomen? Straffen met puntenaftrek lijkt logisch, maar daarmee bestraf je ook hun tegenstanders, supporters en de hele competitie. Niets doen is echter ook geen optie. Competitievervalsing mag nooit worden afgedaan als een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Het is tijd voor een harde, eerlijke lijn, waarin clubs verplicht worden hun verantwoordelijkheid te nemen – of ze nu strijden voor promotie of vechten tegen degradatie.
Het amateurvoetbal staat op een kruispunt. Wordt het de sport van passie en eerlijke strijd, of verzandt het in een rommelige lappendeken van afgelastingen en verplaatste wedstrijden? Het antwoord zal moeilijk zijn, maar het debat kan niet langer worden uitgesteld.
Freek Plaisier









