Roman Talboom is pas 24 jaar, maar heeft al een indrukwekkende voetbalroute afgelegd. Geboren in Breda en opgegroeid met de bal aan zijn voeten, speelt hij inmiddels weer bij RKVV Jeka – de club waar hij zich altijd thuis heeft gevoeld. “Ik voetbal al sinds mijn vierde en hoop dat nog heel lang te mogen blijven doen,” vertelt hij. Buiten het veld werkt Roman als intercedent bij Actief Werkt in Etten-Leur. “Wij brengen werkgevers en werknemers samen, heel afwisselend werk.”
Veel vrije tijd naast het voetbal heeft hij niet, maar dat vindt hij niet erg. “Ik heb een tijdje gepadeld, maar ik merk dat ik nergens zoveel plezier uit haal als uit een potje voetballen.”
Roman begon zijn voetbalcarrière bij TVC, Boeimeer en Jeka, maar kreeg vervolgens de kans om zich op hoger niveau te laten zien. “De tijd bij FC Eindhoven was zonder twijfel mijn hoogtepunt. Elke dag trainen, beter worden, spelen tegen profclubs… dat vergeet je niet. De wedstrijd tegen Jong FC Twente staat me het meest bij. Ik scoorde toen en tegenover me stonden jongens als Wieffer, Zerrouki en Staring.”
Na FC Eindhoven volgden twee mooie jaren bij VV Dongen in de derde divisie. “Dat was echt een goed niveau. Maar ik zat te veel op de bank, en dat vond ik niet goed voor mijn ontwikkeling. Nu ben ik weer terug bij Jeka. Het voelt als vanouds. We hebben een jonge, talentvolle ploeg en ik heb een sterke band met de staf, wat me overtuigde om terug te keren.”
Lees verder onder foto.
Helaas kreeg Roman dit seizoen te maken met pech. In de voorbereiding brak hij zijn sleutelbeen, later moest hij opnieuw onder het mes na een zware knieblessure. “Tegen Cluzona bleef mijn voet staan in het kunstgras, mijn knie klapte naar binnen en ik hoorde meteen een knak. Toen wist ik: dit is foute boel.” Een stuk kraakbeen moest worden teruggezet met pinnen, en ook zijn voorste kruisband liep schade op.
Het is extra zuur dat hij het slot van de competitie moet missen. “Ik vind het verschrikkelijk om nu geen onderdeel te kunnen zijn van het team op het veld. Ik beleef de wedstrijden aan de zijlijn veel intenser dan als ik zelf speel.”
Jeka kende een wisselvallig seizoen, met sterke reeksen én moeilijke fases. “We hadden veel blessures, maar ook periodes waarin we zes of zeven wedstrijden ongeslagen bleven. Nu zitten we in een mindere fase en moeten we naar beneden kijken. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we genoeg punten gaan pakken om in de tweede klasse te blijven.”
Over de toekomst is Roman nuchter, maar ambitieus. “Ik zit nu goed bij Jeka en blijf volgend seizoen. Maar ik sluit niks uit. Als er iets moois op mijn pad komt, dan zou ik dat zeker overwegen.”
Tot slot kreeg hij nog vijf korte ja/nee-vragen voorgelegd:
- Heeft een trainer ooit echt impact op je gehad? “Ja, Maikel Lamey en Eric Addo bij FC Eindhoven. Hun ervaring op het hoogste niveau maakte veel indruk.”
- Als je een penalty mist, moet je ‘m de volgende keer weer nemen? “Ja. Verantwoordelijkheid pakken hoort erbij.”
- Denkt elke amateurvoetballer stiekem dat hij beter is dan z’n niveau? “Ja, ik denk dat iedereen zichzelf wel eens overschat.”
- Heb je ooit gedacht: ‘Die trainer heeft echt geen idee wat hij doet’? “Ja.”
- Kun je prima feesten en de volgende dag goed spelen? “Nee. Maar als je het doet – en eerlijk is eerlijk, iedereen doet het weleens – zorg dan dat je er de volgende dag wél staat.”
Roman sluit af met een duidelijke boodschap: “Ik kan niet wachten om straks in de voorbereiding op seizoen 2025/2026 weer op het veld te staan. Maar eerst gaan we er alles aan doen om met Jeka in de tweede klasse te blijven.”
