Na jarenlange ervaring in het amateurvoetbal én de top van het beachsoccer maakt Frank Hiemstra op 38-jarige leeftijd de overstap van Tongelre naar EMK. We spreken de veelzijdige verdediger over zijn beweegredenen, ambities én zijn leven op het zand.
Je maakt de overstap naar EMK. Wat gaf voor jou de doorslag om voor deze club te kiezen?
“Ja, dat is eigenlijk iets wat al een paar jaar speelde. Ik speel al wat jaren in
Eindhoven en zo’n vier, vijf jaar geleden kwam ik EMK voor het eerst tegen. Sindsdien heeft de assistent-trainer Pietje me elk jaar gevraagd of ik wilde komen. Echt een relaxte, aardige vent – en super loyaal ook. Hij bleef me benaderen, ook toen ik niet kwam. Dat respecteerde ik enorm.
Dit jaar liep het bij mijn vorige club niet zo lekker. Toen dacht ik: weet je, misschien is het nu wél tijd voor een nieuwe stap. Pietje vroeg me weer, en ik besloot: ik doe het gewoon. Vanaf het eerste gesprek voelde het goed. De sfeer is top, de groep is sociaal, de trainers staan open voor feedback. Ze waarderen wat ik meebreng dat voelt als een wisselwerking. En ja, zelfs de ‘derde helft’ is goed geregeld. Ik drink geen alcohol, maar de gezelligheid is er niet minder om. Het is gewoon een hele fijne club.”
Je bent inmiddels 38. Wat zijn op deze leeftijd nog je ambities binnen het voetbal?
“Zo lang mogelijk blijven voetballen! Ik ben nog fit en hou enorm veel van het spelletje. Al sinds m’n zestiende zit ik in die routine van trainen en spelen. Op een gegeven moment weet je dat het eindigt, maar ik ben er nog niet klaar voor.
Wat voor mij belangrijk is: ik wil serieus trainen. Geen halfbakken warming-up of spelers die vijf meter niet recht kunnen passen. Daarom is het voor mij: of het eerste elftal, of niets. Gelukkig kan ik bij EMK gewoon nog in het eerste spelen.
Daarnaast heb ik ambities als trainer. Ik heb al twee jaar ervaring met jeugdteams bij RKVV, en ik voer gesprekken met Unitas om volgend seizoen als assistent bij de O19 aan te sluiten. Op termijn wil ik graag richting een BVO, misschien via een maat van me die in België hoofd jeugdopleiding is bij een profclub. Dus ja, het stopt niet als speler – ik wil mijn ervaring blijven overdragen.”
Je blijft ook actief in het beachsoccer, speelt Eredivisie met BS Eindhoven én gaat binnenkort met Oranje naar Cyprus. Hoe combineer je dat allemaal?
“Voor mij is dat heel normaal. Ik heb het altijd zo gedaan. Beachsoccer is voor mij een rode draad in mijn voetbalcarrière. Na de coronastilte is het gelukkig weer gaan leven, met meer teams en een eigen bond. BS Eindhoven is m’n club, en via het Nederlands team mag ik eind deze maand mee naar een toernooi op Cyprus. Fantastisch dat ik daar nog deel van uitmaak.
Het combineren gaat goed, ook omdat iedereen – bij veldvoetbal en zaalvoetbal – begrijpt dat beachsoccer bij mij voorrang krijgt. Het seizoen is kort, juni en juli, met wat voorbereiding ervoor. Als ik dan een weekend weg moet, dan communiceer ik dat gewoon. Net als toen ik vorig jaar met Zeeland mee mocht doen aan het WK voor clubs op Sardinië. Dat zijn unieke ervaringen, daar maak ik graag ruimte voor.
En fysiek is het ook te doen. Beachsoccer is minder belastend dan veld of zaalvoetbal. Dus ik hoop dat ik dit nog jaren vol kan houden.”
Tot slot: wat wil je dit bij EMK neerzetten?
“Ik wil van waarde zijn. Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten. Ik merk dat spelers en staf openstaan voor wat ik inbreng, en dat maakt me enthousiast. We willen als team iets moois neerzetten, met plezier én prestatie. Zolang dat lukt, zit ik helemaal op m’n plek.”
