Laat ze lekker voetballen
“Heb je die mensen langs de lijn horen schreeuwen?” vroeg iemand me na een potje jeugdvoetbal op zaterdagochtend. En ja hoor, het was weer zo’n dag. Een bomvolle zijlijn met ouders die zich net iets té enthousiast lieten gaan. Want enthousiast zijn we allemaal. En dat is mooi. Maar soms… is het net even iets te veel van het goede.
We kennen ze allemaal: ouders die elke actie voorzien van commentaar, elke bal coachen alsof het de winnende goal op een WK-finale betreft. Alsof hun kind op het punt staat een profcontract te tekenen bij Ajax. “Duwen! Schieten! Spelen nou!” En dan hebben we het nog niet gehad over het groepje dat zich oprecht lijkt te ergeren aan een tiener met een fluitje.
“Zou het niet beter zijn om de scheidsrechter gewoon zijn werk te laten doen?” vroeg ik me hardop af. Die jongen of meid staat daar niet voor zichzelf. Die staat daar in zijn of haar vrije tijd, met een hesje en een fluit, omdat er anders geen wedstrijd zou zijn. Voor de goede zaak. Niet om zich te verdedigen tegen opgefokte ouders die vinden dat hij partijdig is of ‘de spelregels niet kent’.
En dan is er nog de zijlijn-coach. De ouder die tijdens de wedstrijd de rol van trainer probeert over te nemen. “Hij moet op links, dat weet je toch!” “Waarom haal je hem er nou uit?!” De échte trainer staat er ondertussen vrijwillig, week in week uit. In weer en wind. Met trainingsschema’s, appgroepen en waslijsten. Laat de trainer coachen. Laat de leider leiden. Dat verdienen ze.
Het mooiste (en pijnlijkste) moment is wanneer je merkt dat sommige ouders ambitieuzer zijn dan hun kind zelf. Terwijl hun zoon of dochter gewoon lekker wil voetballen, lachen met vriendjes, en misschien vooral kijken wie de lekkerste ranja heeft in de rust. Daar gaat het om. Plezier. Spel. Vriendschap. Niet om winst of verlies. Niet om wie de meeste doelpunten maakt of het hardst kan schreeuwen.
Dus lieve ouders: geniet. Geniet van het spelletje. Geniet van de glimlach op het gezicht van je kind. Geniet van dat bakje koffie langs de lijn. Of nog beter: van dat worstenbroodje in de kantine. Want daar ligt de echte winst op zaterdag.
Laat het los. Laat ze spelen. Laat ze leren. Laat ze vooral kind zijn.
En als we dat kunnen… dan winnen we allemaal.
Kevin van het Hof
