Cwainy Sebregts is 24 jaar oud en woont in Oudenbosch. Overdag is hij sportinstructeur en traint hij anderen om fysiek het beste uit zichzelf te halen – iets wat hij zelf al zijn hele leven nastreeft. Sport loopt als een rode draad door zijn leven, met voetbal én kickboksen als vaste kern. “Ik ben constant in beweging. Kickboksen en voetballen zijn voor mij meer dan hobby’s – het zijn passies die ik al van jongs af aan combineer.”
Cwainy begon met voetballen toen hij zeven was, bij Victoria’03. Al snel bleek zijn talent en hij maakte de overstap naar Baronie, waar hij op jeugddivisieniveau actief was. Ook speelde hij een tijd bij de KNVB, op hoog niveau. Maar op zijn zestiende zette hij het voetbal even op pauze, om zich volledig op het kickboksen te focussen. “Toch bleef het kriebelen,” vertelt hij. “De liefde voor voetbal verdween nooit.” Samen met een groep vrienden richtte hij een vriendenteam op bij De Schutters, en na één seizoen stapte hij door naar het eerste elftal. Inmiddels speelt hij bij SVC.
Zijn kickbokscarrière is minstens zo indrukwekkend. “Ik ben op mijn zevende begonnen en vanaf mijn zeventiende vecht ik professioneel,” vertelt hij. “Ik heb gevochten in Nederland, maar ook in andere landen. Kickboksen is niet alleen topsport voor mij, het is ook een deel van mijn werk – ik verdien er mijn inkomen mee.”
Die combinatie van sporten ging jarenlang goed, totdat hij een zware blessure opliep. “Ik heb 1,5 jaar stilgezeten. Zowel het voetbal als het kickboksen lagen stil, en dat viel me zwaar – ook financieel.” Toch gaf hij de strijd nooit op. “Vanaf dag één van de blessure ben ik blijven trainen om terug te komen op mijn oude niveau. Na vier maanden kon ik weer rustig aan beginnen met kickboksen, en na negen maanden stond ik weer op het veld. Mijn motoriek en mijn vertrouwen in mijn eigen lichaam hebben echt geholpen in mijn revalidatie. Ik was niet bang dat het opnieuw zou gebeuren – en dát maakt het verschil.”
Na de winterstop voelde het voor Cwainy als een bevrijding om weer op het veld te staan. “Het teamgevoel, weer samen knallen, dat had ik gemist.” Bij zijn eerste wedstrijd voelde hij al dat hij weer negentig minuten kon maken. “Maar onze trainer dacht gelukkig ook aan mijn herstel en hield me bewust op dertig minuten. Het voelde wel alsof ik weer helemaal terug was.”
Zijn speelstijl is onveranderd gebleven: veel rennen, duels aangaan en blijven gaan. Conditioneel zat het snel goed, alleen het balgevoel had wat tijd nodig. “Mijn persoonlijke doelen voor dit seizoen? Meer betrokken zijn rond de zestien, loonacties maken om ruimte te creëren voor mijn teamgenoten – gewoon nóg belangrijker zijn voor het team.”
SVC draait dit seizoen niet zoals gehoopt. “We zijn een titelkandidaat, maar hebben veel pech gehad met blessures en ongelukkige wedstrijden. Wedstrijden waarin we domineren maar toch verliezen of gelijkspelen. Toch hebben we nog altijd het vertrouwen dat we de stap naar de vierde klasse kunnen maken – en daar gaan we alles op inzetten.”
Cwainy speelt als rechts wingback, een positie die hem op het lijf geschreven is. “Ik kan daar mijn loopvermogen en snelheid goed benutten.” En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, blijft zijn blik ook gericht op het kickboksen. “Ik wil nog steeds wereldkampioen worden in de -61 kilo klasse. En daarnaast wil ik me als sportinstructeur blijven ontwikkelen. Want sport is mijn leven – het houdt me scherp, gedreven en gelukkig.”
