Hij is 38 jaar, woont in Deurne en heeft zijn hele voetballeven gewijd aan één club: ZSV. Bart van de Manakker is een echte clubman, iemand die het voetbal ademt en de opmars van zijn club van dichtbij heeft meegemaakt. “Ik begon als jeugdspeler bij ZSV, werd op jonge leeftijd basisspeler in het eerste elftal en ben nu actief in ZSV 3. Het is altijd een eer geweest om voor deze club te mogen spelen.”
In het dagelijks leven werkt Bart in het magazijn van een aluminiumfabriek in Deurne. Zijn vrije tijd besteedt hij graag aan zijn gezin, een spelletje of op zijn tijd een drankje. Maar zijn grootste passie blijft toch het voetbal. “Toen ik eenmaal op voetbal mocht, stond ik te trappelen. Natuurlijk begon ik bij ZSV, want mijn vader was daar ook actief lid. In mijn jeugd mocht ik zelfs stage lopen bij Helmond Sport en speelde ik bij de KNVB, maar het bleef bij die ervaringen.”
Altijd rechtsback, maar altijd betrokken
“Ik heb altijd als rechtsback gespeeld,” vertelt Bart. “In de jeugd wonnen we eens een toernooi in België, inclusief overnachting. Dat was fantastisch. Maar de echte hoogtepunten beleefde ik met ZSV 1 en later ZSV 3. Alle kampioenschappen, de onvergetelijke wedstrijden tegen SV Deurne en de bekerwedstrijd tegen JVC Cuijk met Hans Kraay als trainer. Een sportpark dat tot de nok toe vol stond, kippenvel.”
Natuurlijk kende hij ook teleurstellingen, zoals het missen van promotie tegen NWC na penalty’s. “Dat was echt balen, maar zo is voetbal. Je leert er ook van.”
De gouden generatie van ZSV
Een van de mooiste periodes in Barts carrière was ongetwijfeld de opmars van ZSV van de zesde naar de eerste klasse. “Ik heb die tijd van begin tot eind meegemaakt. Eerst als jonge back, maar al snel had ik een vaste plek in het team. Toen de oudere generatie stopte, kwam er een nieuwe lichting – een vriendengroep die elkaar al jaren kende. We waren hecht, hielden van gezelligheid, maar stonden er altijd op zondag.”
“Met die groep hebben we geweldige momenten beleefd. Kampioenschappen, bekerwedstrijden, derby’s tegen Deurne die we vaak wonnen. Ik vergeet ook nooit de uitwedstrijd tegen Sittard: het ging daar bijna meer om of het bier koud stond dan om de wedstrijd. En toch wonnen we gewoon. Typisch ZSV.”
Een bijzondere club
Wat ZSV volgens Bart zo speciaal maakt? “Het is echt een familie. Iedereen kent elkaar, jong en oud. En niet alleen in goede tijden, ook in moeilijke momenten zijn we er voor elkaar. Dat voel je in alles. Het is altijd gezellig, maar ook betrokken. Dat maakt deze club uniek.”
Ambities voor de toekomst
Hoewel Bart nu in het derde elftal speelt, is hij nog lang niet van plan om te stoppen. “Ik voel me nog fit en wil zo lang mogelijk op niveau blijven voetballen. Daarnaast ben ik leider van het JO9-3-team van mijn zoon. Misschien wil ik me daar in de toekomst nog verder in ontwikkelen, wie weet.”
Verwachtingen voor dit seizoen
ZSV 1 staat momenteel op de derde plaats. Bart volgt het team op de voet. “Ze doen het hartstikke goed. Misschien zit er wel een plek in de nacompetitie in. Ik hoop het van harte – ze verdienen het.”
Tot slot wil hij nog iemand speciaal bedanken: “Ralf, bedankt dat je dit allemaal geregeld hebt. En natuurlijk dank aan alle trainers en supporters die mij in mijn jaren bij het eerste altijd gesteund hebben. En ZSV 1: veel succes met de laatste wedstrijden. Ik blijf jullie volgen.”
