Axel Rottier is 16 jaar oud en een talentvolle voetballer bij JEKA. Hij speelt in de JO17-1 en komt met zijn team uit in de derde divisie, waar ze het opnemen tegen grote clubs als De Graafschap en NEC. Naast zijn passie voor voetbal zit Axel in havo 5 op de Nassau, zijn eindexamenjaar. Over zijn toekomstplannen zegt hij: “Na mijn middelbare school wil ik waarschijnlijk een studie gaan doen in Utrecht of Leiden. Ik denk aan de hbo-studie Management, Economie en Recht.”
Zijn liefde voor voetbal begon al op jonge leeftijd. “Ik speel sinds mijn vijfde bij JEKA,” vertelt hij. “De eerste twee jaar speelde ik nog gewoon met vrienden, maar daarna zagen trainers dat ik potentie had om in een selectieteam te spelen. Vanaf de JO9-1 heb ik altijd in de selectie gespeeld en ben ik steeds op een hoger niveau gaan spelen.”
Door de jaren heen heeft Axel zich flink ontwikkeld. Hij heeft in vrijwel elk team van de jeugdselectie gespeeld en vaak met oudere spelers meegedaan. “Ik heb altijd een uitdaging gezocht en ben meerdere keren doorgeschoven naar een team met jongens die een jaar ouder waren. Dat heeft me geholpen om sterker en slimmer te worden op het veld.”
Op het veld speelt Axel het liefst als aanvallende middenvelder. “Ik ben een nummer 10,” zegt hij. “Maar ik heb in mijn jeugd op bijna elke positie gestaan, zelfs als keeper! In de JO10-1 ben ik op een toernooi als keeper gescout door NAC, maar uiteindelijk ben ik toch op het veld gebleven.”
Afgelopen zondag maakte hij zijn debuut bij JEKA 1 in de uitwedstrijd bij SC Gastel, een moment waar hij al lang van droomde. “Ik had al drie keer eerder meegetraind en vanaf nu moet ik elke dinsdag aansluiten bij het eerste. Voor de wedstrijd hoorde ik dat ik mijn debuut zou maken en ongeveer twintig minuten mocht spelen. Toen de trainer me vroeg om me warm te lopen, voelde ik echt een kick. Dit was het moment waar je als jeugdspeler van droomt.”
Toen hij eenmaal mocht invallen, beleefde hij een hoogtepunt in zijn voetbalcarrière. “Voor mijn gevoel ging het niet slecht,” zegt Axel. “Maar het was wel even wennen. Het voetbal in het eerste is heel anders dan in de jeugd. Veel lange ballen en hopen op een goede doorkopbal. Vlak voor het einde van de wedstrijd had ik nog een enorme kans op de gelijkmaker, maar omdat het mijn eerste echte balcontact op de grond was, kreeg ik hem niet goed op goal. Ik was echt maar twintig centimeter verwijderd van een droomstart.”
Ondanks dat de wedstrijd niet werd gewonnen, was het voor Axel een bijzondere dag. “De dag begon goed met een heerlijke soep, gemaakt door iemand van onze staf,” lacht hij. “Maar natuurlijk draaide alles om mijn debuut. Dat maakte het een geslaagde dag.”
Zijn avontuur in het eerste is nog maar net begonnen. “Aankomend weekend mag ik opnieuw minuten maken bij het eerste in de thuiswedstrijd tegen Rijen. Hopelijk kunnen we deze keer wel de overwinning pakken.”
Zijn ambitie is duidelijk: hij wil het profvoetbal halen. “Ik zit nu in een competitie met zes profclubs, dus ik krijg de kans om mezelf te laten zien. Het zou geweldig zijn als ik die stap naar het profvoetbal kan maken en mijn droom kan waarmaken.”
