Toen hij in het seizoen 2016/2017 voor het eerste Sportpark De Zwaaier opstapte had niemand voorzien dat François van Gool komend seizoen alweer voor het 10e jaar op een rij plaatsneemt op de bank bij Kozakken Boys. Samen met hem blikken we terug op de afgelopen tien jaar en kijken we vooruit naar de komende periode.
Als vijfjarig jongetje stond François voor het eerst op een voetbalveld bij OVV in Oosteind. De inmiddels 49-jarige inwoner van Oosterhout speelde in de jeugd vervolgens nog voor TSC waar hij ook zijn debuut maakte in het eerste elftal in de toenmalige Hoofdklasse zondag. Vervolgens speelde hij één seizoen bij VV Dongen en was hij vier seizoenen actief bij VV Good Luck, inmiddels gefuseerd met Veerse Boys tot RFC. Na deze periode moest hij weer de brug over en wachtte een periode van 4 jaar bij Achilles Veen. Na deze jaren keerde hij terug naar zijn geboortegrond in Oosterhout en keepte hij twee seizoenen bij VV Oosterhout, waarna hij zijn actieve carrière afsloot na nog drie seizoenen te hebben gekeept bij XerxesDZB.
‘In mijn laatste seizoen bij XerxesDZB speelde ik eventjes samen met Mario Bilate. Na een half seizoen had Sparta Rotterdam genoeg gezien en boden ze hem een contract aan. Het is een van de weinige spelers waarmee ik zowel samen heb gespeeld, als heb mogen begeleiden als staflid,’ zo begint Van Gool.
Na zijn actieve carrière bood XerxesDZB hem de mogelijkheid om als keeperstrainer actief te blijven binnen de club. ‘In eerste instantie had ik gezegd dat ik het een paar maanden aan zou kijken, want ik wist niet of dit wel iets voor mij was. Ik had geen maanden nodig om de conclusie te trekken dat ik het erg leuk vond om actief te blijven binnen de voetballerij en om wekelijks op het veld te staan met een leuke groep spelers. Na drie jaar bij XerxesDZB besloot ik het iets dichter bij huis te zoeken en trad ik aan als keeperstrainer bij Achilles Veen. Al na één seizoen werd ik benaderd om de overstap naar Kozakken Boys te maken, maar ik had net ingestemd met een contractverlenging, dus bleef ik nog een jaar actief in Veen.’
Kozakken Boys benaderde Van Gool in de persoon van Ton Cornelisse, iemand die hij kende vanuit zijn woonplaats. ‘In Oosterhout is Ton uiteraard een bekende persoonlijkheid. Op zondagen kwam ik hem weleens tegen als we voetbal gingen kijken bij een van de plaatselijke amateurclubs. Hij gaf aan dat Dennis Netten, toenmalig keeperstrainer bij Kozakken Boys, ermee ging stoppen en of Kozakken Boys niks voor mij was om als keeperstrainer aan de slag te gaan. Ik gaf aan weldegelijk geïnteresseerd te zijn, maar dat het hopelijk nog een seizoen kon wachten.’
Dat Kozakken Boys een seizoen kon wachten bleek toen Van Gool en Kozakken Boys een jaar later weer met elkaar in contact kwamen. ‘Ik had bij Kozakken Boys twee gesprekken met eerste Kees Spaan en Teus Blokland gevolgd door een gesprek met Kees en Danny Buijs. We waren er echter vrij snel uit en zo begon in bij de invoering van de Tweede Divisie aan de volgende stap in mijn loopbaan bij Kozakken Boys.’
In de tien jaar bij Kozakken Boys werkte Van Gool samen met verschillende trainers en beleefde hij verschillende hoogte- en dieptepunten. ‘De thuiswedstrijd tegen Katwijk in mijn 2e seizoen was een schitterend affiche. Die hele dag hing er een geweldige sfeer op het complex en streden we tot de laatste minuut voor de titel. Zulke wedstrijden maak je niet vaak mee als trainer. Door de jaren heen hebben we ook menig profclub verslagen in de KNVB Beker en dat soort avonden zijn ook altijd geweldig. Denk aan de overwinningen op Vitesse, De Graafschap en Almere City. Maar ook de wedstrijd in en tegen PEC Zwolle was voor mij een hoogtepunt. Tot in de laatste minuten van de verlenging bleven wij kans maken op een plek in de volgende ronde.’
Dieptepunten zijn er helaas ook te benoemen. ‘De degradatie is uiteraard een dieptepunt, maar als we eerlijk zijn kwam deze niet geheel onverwacht. De laatste jaren balanceerde we al langer op de rand van degradatie. Een persoonlijk dieptepunt voor mij is mijn rode kaart die ik een paar seizoenen geleden behaalde in de uitwedstrijd tegen HHC. In de laatste minuten scoorde zij de 2-1, nadat de bal eerste ruimschoots de zijlijn had gepasseerd aan onze kant. De assistent-scheidsrechter vlagde echter niet, waarna ik mijzelf volledig verloor in mijn emotie. Ik vind dat je als staflid een voorbeeld moet zijn voor je spelers en dat je je niet op de manier kan gedragen zoals ik dat toen deed. Je wordt ook keihard gestraft door een aantal wedstrijden op de tribune plaats te moeten nemen.’
Als we vooruit kijken naar het resterende seizoen is Van Gool optimistisch, maar tegelijk ook erg realistisch. ‘De afgelopen weken is het gat naar de top kleiner geworden, door onder andere de winst op Blauw-Geel. De komende wedstrijd tegen Gemert kan het gat voorafgaand aan de wedstrijd tegen Hoek mogelijk nog verder verkleind worden. Tegelijkertijd missen wij een groot aantal spelers en is het te hopen dat wij niet meer afwezigen erbij krijgen. Ik vind het knap hoe de jonge jongens het oppakken, maar voor het team is het belangrijk dat er niet meer spelers wegvallen.’
‘Uiteraard willen we het hoogst haalbare bereiken. Dit kunnen we alleen als we dit met elkaar als club doen. Dus niet alleen wij als selectie en staf, maar ook alle supporters, vrijwilligers en iedereen die zich verbonden voelt met Kozakken Boys. Ik hoop ook dat iedereen dit zo voelt binnen de club en erin gelooft dat alleen samen wij het maximale kunnen presteren,’ zo besluit van Gool.
Namens Kozakken Boys feliciteren wij François met zijn contractverlenging en wensen hem succes in de resterend wedstrijden!
Bron: Website Kozakken Boys
