Stel jezelf even voor
Mijn naam is Richard van Hooydonk. Ik ben 44 jaar oud, getrouwd, en trotse vader van twee kinderen. We wonen in het gezellige Achtmaal.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk als Manager van de Container Terminal in Bergen op Zoom. Wat ik mooi vind aan mijn werk en het trainerschap in het voetbal, is dat er vaak raakvlakken zijn die je aan het denken zetten. Die inzichten kun je vervolgens in beide rollen toepassen, wat zorgt voor een mooie wisselwerking.
Vertel eens iets over je eigen voetbalcarrière?
Mijn voetbalcarrière – voor zover je dat een carrière mag noemen – is altijd verbonden geweest aan vv Achtmaal. Ik ben letterlijk opgegroeid op het voetbalveld en was zowel op zaterdag als zondag altijd aanwezig. Het was de plek waar ik me thuis voelde. Ik heb alle leeftijdscategorieën doorlopen, van de F-jeugd tot de A-jeugd. Op mijn zestiende mocht ik al mijn eerste minuten maken in het eerste elftal.
Met een goede trap in beide benen was ik vaak degene die de spits bediende. Ik kon net zoveel genieten van een mooie assist als van het zelf scoren. Mijn positie was meestal aan de zijkant of als tweede spits. Tegenwoordig speel ik, als mijn agenda het toelaat, nog mee met het vierde van Achtmaal en sinds dit jaar ook bij het 45+-team op vrijdagavond.
Hoogtepunten in mijn voetbalcarrière zijn niet groot of talrijk, maar twee bijzondere momenten wil ik toch noemen. In mijn eerste seizoen bij de senioren scoorde ik de winnende goal in de openingswedstrijd van het seizoen. Bijzonder genoeg sloot ik mijn laatste seizoen af met een doelpunt in de laatste wedstrijd. Het voelde als een mooie afsluiting, alsof de cirkel rond was.
Tegelijkertijd heb ik ook mijn dieptepunten gekend, vooral in de vorm van blessures. Veel enkelblessures hebben me vaak belemmerd, maar ze waren ook de reden dat ik me al op jonge leeftijd op het geven van trainingen ben gaan richten.
Welke clubs heb je getraind en waar train je nu?
Ik ben begonnen met het trainen van diverse jeugdteams bij vv Achtmaal. Daarna maakte ik een uitstapje naar de A-jeugd bij vv Wernhout. Vervolgens keerde ik terug naar vv Achtmaal als assistent-trainer van de selectie en trainer van het damesteam. Deze periode, samen met toenmalig hoofdtrainer John van Aert, werd bekroond met promoties en kampioenschappen voor zowel het eerste als tweede elftal. Ook met de dames wisten we een unieke prestatie neer te zetten: het winnen van de beker.
Bij Grenswachters in de 4e klasse begon ik mijn eerste functie als hoofdtrainer. Dit was een geweldige club met een unieke sfeer, mede door de ligging op de grens van Nederland en België. De combinatie van de Belgische mentaliteit en de Nederlandse speelsheid bracht vaak het beste in spelers naar boven. Als halve Belg voelde ik me daar helemaal thuis. Na drie mooie jaren stapte ik over naar Neerlandia, dat op dat moment promotie naar de 4e klasse had afgedwongen. Mijn taak was om hen verder te laten groeien tot een stabiele 4e klasser. Het was een wisselvallig seizoen, maar uiteindelijk wisten we handhaving veilig te stellen via de nacompetitie. Dit werd mede mogelijk gemaakt door de steun en het vertrouwen van de trouwe supporters.
Een pikant detail was dat we in de nacompetitie SVC versloegen, waar ik het daaropvolgende seizoen als hoofdtrainer begon. Het eerste seizoen met SVC was fantastisch; we misten het kampioenschap op slechts één punt. Een memorabele “kampioenswedstrijd” tegen Gloria UC eindigde in een 2-2 gelijkspel, mede door een beslissende redding van de keeper. Helaas verloren we in de eerste ronde van de nacompetitie.
Dit seizoen zijn we weer goed gestart met als doel mee te doen voor promotie. Een belangrijke winst die we dit jaar moeten behalen, is de versterking van de breedte in de selectie. Door meer betrokkenheid van jeugd en het tweede team willen we zorgen dat we onze doelstellingen kunnen behalen. Het verenigingsbelang en teambelang staan daarbij voorop.
De competitie zal spannend blijven, want enkele teams hebben zich flink versterkt en andere weten elke week te verrassen. Maar bij SVC houden ze van een feestje, en dat is een extra motivatie om aan het eind van het seizoen te kunnen proosten op een mooie prestatie. 😉
Heb je voorbeelden als trainer en waarom?
Carlo Ancelotti inspireert me. Hoewel trainers bij topclubs vaak over de beste spelers beschikken, laat hij keer op keer zien hoe je van een groep vedettes een hecht team maakt. Hij zet spelers in hun kracht, waardoor ze elkaar als team versterken. In Nederland kijk ik graag naar Arne Slot. Na succesvolle periodes bij AZ en Feyenoord heeft hij zich nu bij Liverpool bewezen door snel zijn stempel te drukken. Zijn inzicht en aanpak zijn bewonderenswaardig.
Wat is je persoonlijke ambitie?
Op welk niveau je ook actief bent, je blijft jezelf altijd ontwikkelen. Elke situatie is uniek en vraagt om aanpassingsvermogen. Voor mij is het trainerschap ook een heerlijke afwisseling en uitlaatklep na een werkdag. Zolang ik plezier en voldoening haal uit het trainen, zal ik dit met enthousiasme blijven doen. Het niveau is voor mij niet het belangrijkste; het gaat om het proces en de ontwikkeling. Als trainer probeer je je team uiteindelijk altijd naar een hoger niveau te brengen.
