- Stel jezelf even voor
Mijn naam is Eric Denissen en ik ben momenteel trainer bij Audacia in Moergestel. Zelf woon ik ook in Moergestel, samen met Femke en onze twee dochters, Senne en Pleun, die allebei met veel plezier bij Audacia voetballen. In het dagelijks leven werk ik in Haghorst bij “De Hilver Bouwmaterialen”, waar we proberen zoveel mogelijk bouwprojecten te voorzien van de juiste bouwmaterialen. Ons bedrijf maakt deel uit van de Roozen van Hoppe Groep, die je misschien kent van de reclameborden bij Willem II.
- Vertel eens iets over je eigen voetbalcarrière?
Mijn voetbalcarrière speelde zich grotendeels af bij Audacia. Op mijn 18e maakte ik de overstap van wat destijds de A-junioren heette naar het eerste elftal. Daar heb ik gespeeld tot ongeveer mijn 35e, meestal op een centrale positie.
Tussendoor heb ik twee seizoenen gevoetbald bij Oirschot Vooruit, een overstap die voortkwam uit mijn toenmalige werkgever, Henk Meeuwis, die helaas inmiddels is overleden. Henk bleef me maar vragen om daar te komen voetballen, en uiteindelijk heb ik dat gedaan. Het was een prachtige tijd, zeker omdat we in mijn eerste jaar meteen kampioen werden. Dat is een bijzondere ervaring, zeker als nieuweling bij een club.
Toch bleef Audacia altijd trekken, en na twee jaar ben ik teruggekeerd. Bij mijn terugkomst in 1998 beleefde ik opnieuw een hoogtepunt met het kampioenschap van dat jaar. Ik kijk met veel plezier terug op die periode.
In 2002 besloot ik mijn plek in het eerste elftal op te geven en ging ik met vrienden in het tweede spelen. Daar heb ik gevoetbald tot mijn 38e, waarna ik lager ben gaan spelen bij het blauw-geel van Audacia. Zo ben ik altijd verbonden gebleven met de club waar mijn hart ligt.
- Welke clubs heb je getraind en waar train je nu?
Als je dochters voetballen, komt vaak de vraag of je leider of trainer wilt worden. Dat was bij mij niet anders, en zo ben ik het trainersvak ingerold. Al moet ik zeggen dat ik tijdens mijn eigen voetballende jaren ook vaak jeugdelftallen bij Audacia heb getraind en toen al mijn trainersdiploma heb gehaald.
Vorig seizoen was mijn eerste jaar als trainer van een seniorenelftal, waarvan ik veel spelers nog kende uit hun jeugdjaren bij Audacia. Die bekende gezichten maakten het makkelijker om de uitdaging aan te gaan.
- Hoe heb je dat ervaren?
Tot nu toe heb ik geen moment spijt gehad. Het enige waar ik aan heb moeten wennen, is de beleving bij spelers richting wedstrijden. Ik snap dat je tijdens trainingen niet altijd scherp bent, maar een wedstrijd op zondag is voor mij heilig. Je moet er alles voor over hebben om optimaal voor de dag te komen.
Wat ik mooi vind aan het trainersvak is dat je een elftal naar je eigen hand kunt zetten. Ik geloof echt dat je een team kunt laten voetballen op de manier die jij voor ogen hebt, zolang je er voldoende tijd en energie in steekt. Via gerichte oefeningen kun je spelers beter maken, zowel individueel als in teamverband. Mijn doel is dat spelers over een paar jaar terugkijken en zeggen dat ze dankzij mij anders naar voetbal zijn gaan kijken, beter zijn geworden en meer plezier hebben gekregen in het spel.
Natuurlijk ben je als trainer ook afhankelijk van factoren zoals blessures, geluk of pech, en zelfs een bal die op de paal gaat in plaats van erin. Een voorbeeld daarvan was vorig jaar, tijdens de een-na-laatste wedstrijd. De scheidsrechter wees naar de stip, maar na overleg met de grensrechter van de tegenpartij werd de strafschop ingetrokken omdat het buiten de 16 meter was. Dat gelijkspel kostte ons uiteindelijk het kampioenschap op doelsaldo. Zulke momenten laten zien hoe klein het verschil kan zijn tussen succes en teleurstelling.
- Zie je dat kleine verschil ook dit seizoen in de 5e klasse?
Absoluut. Dit seizoen staan er meerdere sterke elftallen in onze 5e klasse, met echt goede voetballers. Op een goede dag kun je van iedereen winnen, maar op een slechte dag kun je net zo makkelijk verliezen. Dat geldt natuurlijk ook voor onze concurrenten. Het seizoen is nog maar net begonnen, dus we gaan het zien. Ik kijk er in ieder geval met veel enthousiasme naar uit.
- Audacia is bezig met vernieuwing van de accommodatie toch?
Klopt, bij Audacia wordt momenteel hard gewerkt aan een compleet vernieuwd sportpark. Er komen onder andere nieuwe kleedkamers, een kunstgrasveld, en verbeterde parkeergelegenheid. Dat is niet alleen mooi, maar ook hard nodig. Zo krijgt Moergestel straks een modern sportcomplex, vergelijkbaar met andere verenigingen in de buurt, zoals ROEF! en MTV Stokeind, die ook al flink hebben vernieuwd.
Voor een klein dorp als Moergestel is het geweldig om zo’n sporthart te realiseren. Het heeft misschien wat langer geduurd dan gehoopt, maar zoals het gezegde luidt: goed werk heeft tijd nodig. We kijken vaak met een scheef oog naar wat er allemaal mogelijk is in Oisterwijk, maar ik ben trots op wat er hier in Moergestel toch maar mooi wordt neergezet.
- Wil je verder nog iets kwijt?
Het zou fantastisch zijn om dit seizoen met Audacia te promoveren, samen met onder andere leider Hans de Brouwer. Daarmee zou voor mij de cirkel rond zijn, begonnen bij het kampioenschap van mijn vader in 1974, mijn eigen kampioenschap als speler in 1998 met Jan Janssen als leider, en hopelijk een kampioenschap als trainer.
Wat ik verder wil zeggen, is dat er voor mij geen betere voetballer is geweest dan Marc Derksen, met wie ik heb samengespeeld. En door dit te benoemen, verdien ik een blad bier na de wedstrijd op zondag!
Tot slot hoop ik dat iedereen zoveel mogelijk kan genieten van de voetbalsport en dat we altijd respect blijven tonen, niet alleen voor de tegenstander maar vooral ook voor de scheidsrechter. Die staat er ook maar om zijn best te doen en verdient ons respect.
