Afgelopen weekend was Achilles Veen – Almkerk in de KNVB beker onze wedstrijd van de week. Belangrijker dan de uitslag was het debuut van Wessel van Esch bij Achilles Veen. De talentvolle goalie pakte tijdens de beslissende serie (uiteraard) twee strafschoppen, maar de bekerwedstrijd tegen Almkerk was om een hele andere reden bijzonder. “Überhaupt op het veld staan, was al een hele prestatie.” Onze collega’s van 073voetbal spraken met de jonge keeper.
Het seizoen begon nog zo mooi voor Van Esch, die na een sterk seizoen bij RKDVC de overstap maakte naar het immer ambitieuze Veen. “In de zomerstop vol doorgetraind en goede hoop om eerste keeper te worden. Maar al vroeg in de voorbereiding ging het fout. Na het pre season-toernooi bij OJC voelde ik in de kleedkamer veel druk op mijn borst en viel ik weg. De staf handelde gelukkig direct, waardoor een ambulance snel ter plaatse was. Ik heb een paar dagen aan de hartbewaking gelegen, stotterde veel en kwam niet uit mijn woorden. Heel gek om mee te maken, want normaal lukt dat juist heel soepel. Ik had ook weinig gevoel in mijn linkerhand en was m’n knijpkracht kwijt. Allemaal nog nooit meegemaakt en best eng. Mijn hersenen hebben even geen zuurstof gekregen, maar uit alle scans kwam niks.”
Enkele weken later stond Van Esch alweer op het trainingsveld. “Wel nog heel rustig. Ik was snel moe, alles moest rustig worden opgebouwd. Eerst wat lopen, toen rennen en na een tijdje weer aan de slag met de bal. Ik droeg tijdens de trainingen ook een hartkastje, die twee weken lang alles registreerde. In de loop van de weken mocht de intensiteit omhoog en trainde ik ook extra, op het veld van RKDVC, met keeperstrainer Maiquel Nonnekes en Coentje Burg.”
Mentaal zwaar
Inmiddels traint de uit Haarsteeg afkomstige goalie weer voluit mee in Veen. “Zaterdag mocht ik, als tweede keeper, op doel staan in de beker. Twee pingels gepakt, inderdaad, maar we schoten er zelf één naast en twee over, dus helaas liggen we eruit. Hopelijk kan ik de komende tijd nog meer stappen maken. Ik ga binnenkort ook met een sportpsycholoog aan de gang, want het is mentaal best zwaar. Sinds een paar weken zit ik bij Pim van Lamoen, een prestatiecoach die me helpt om weer vertrouwen in m’n eigen lichaam te krijgen. Blijft eng dat ze niet weten wat het is geweest. Bij elke handeling denk ik: wat als het nu weer gebeurt? Dit is zeker niet iets wat een 20-jarige hoort te overkomen.”
Bron: 073 Voetbal
