Even voorstellen
Ik ben Stan Moerland, 28 jaar, en sinds een klein jaar woonachtig in Rotterdam. Voorheen ben ik geboren en getogen in Willemstad, waar ik tot ongeveer een jaar geleden heb gewoond. Het leven in Rotterdam is een nieuwe en spannende ervaring voor mij, en ik geniet van alles wat deze stad te bieden heeft.
Vrije tijd
In mijn vrije tijd ben ik altijd actief. Ik hou van verschillende sporten, naast voetbal, zoals hardlopen, fietsen en crossfit. Elk van deze activiteiten biedt me een unieke manier om in beweging te blijven en mijn grenzen te verleggen. Het is geweldig om te merken dat ik in elke sport kan uitblinken, en ik sta altijd open voor nieuwe uitdagingen. Daarnaast is het voor mij belangrijk om de balans te vinden tussen sporten en sociale activiteiten. In het weekend geniet ik ervan om met vrienden een biertje te drinken, te ontspannen en samen te lachen.
Voetbalcarrière
Ik kom uit een echt voetbalgezin en ben dus al op jonge leeftijd met voetbal begonnen. Sinds mijn 4e jaar speel ik, begonnen bij de lokale voetbalclub v.v. Kogelvangers. Mijn liefde voor het spel is altijd een constante in mijn leven geweest. In de D1 heb ik een jaar een uitstap gemaakt om bij RBC Roosendaal te spelen, waar ik waardevolle ervaring heb opgedaan. Later ben ik in de B1 bij vv SHO gaan spelen, en daarna maakte ik de overstap naar BVV Barendrecht. Na een paar jaar bij de senioren ben ik weer teruggekomen op het oude nest bij Kogelvangers. Hier heb ik 3 jaar in het eerste elftal gespeeld, waarna ik een korte uitstap heb gemaakt bij Heinenoord. Op dit moment speel ik weer voor vv Kogelvangers en het voelt geweldig om terug te zijn.
Positie in het veld
Dit seizoen speel ik voor het eerst in het veld, na 20 jaar als keeper te hebben gekeept. Vanwege mijn werk kan ik niet elke zaterdag aanwezig zijn, wat me dwong om de plek onder de lat op te geven. Aanvankelijk dacht ik eraan om te stoppen met voetballen en alleen af en toe met het tweede elftal mee te trainen. Maar mijn broertje kwam met het idee om gewoon te proberen te voetballen bij het eerste elftal, zelfs als ik niet altijd aanwezig kon zijn. Omdat ik het spelletje en de sfeer rondom voetbal niet kan loslaten, heb ik besloten om deze uitdaging aan te gaan. Het heeft me positief verrast; ik beleef er opnieuw enorm veel plezier aan. Momenteel speel ik, als ik er ben, centraal achterin. Ik heb op verschillende posities gespeeld, waaronder in de spits, om te ontdekken waar mijn kwaliteiten het beste tot hun recht komen. Uiteindelijk is het duidelijk geworden dat mijn plek achterin ligt. Het lijkt soms zelfs op het doelverdedigen, maar nu moet ik wel achter mijn tegenstander aanrennen.
Hoogtepunten
Ik kijk uit naar de toekomst en hoop op een hoogtepunt in mijn carrière, zoals het meemaken van een kampioenschap met de senioren. Het winnen van de Moerdijk Cup dit jaar was een enorme opsteker en heeft ons team extra gemotiveerd. We hebben hard gewerkt om dit resultaat te behalen en ik hoop dat we deze positieve lijn kunnen doorzetten.
Dieptepunten
Aan de andere kant zijn er ook dieptepunten geweest. In totaal ben ik 4 keer geopereerd aan mijn knie, wat voor mij persoonlijk erg ingrijpend was. Deze blessures hebben me vaak doen twijfelen om op jonge leeftijd met voetballen te stoppen. Gelukkig ben ik de afgelopen 6 jaar blessurevrij gebleven en voel ik me fitter dan ooit. De degradatie met vv Kogelvangers afgelopen seizoen was ook een dieptepunt. Het was onnodig, vooral omdat we over een team beschikten dat in de 3e klasse thuishoort. Het doet extra pijn omdat Kogelvangers mijn club is; die verbondenheid maakt het nog moeilijker om te accepteren.
vv Kogelvangers
Zoals ik al eerder zei, is Kogelvangers echt mijn club en voel ik een sterke verbondenheid met de club en de mensen daar. Ik probeer waar nodig bij te dragen aan de nieuwbouw, en momenteel worden er volop gesprekken gevoerd met de gemeente. Met mijn bouwkundige achtergrond hoop ik een steentje bij te dragen aan de toekomst van de club. Daarnaast kom ik, zoals eerder gezegd, uit een voetbalgezin; mijn broertje Sven speelt momenteel bij NSVV, en ik speel nog steeds samen met mijn oudere broer Jorn in het eerste. Het is een bijzondere ervaring om de afgelopen 2 seizoenen met zijn drieën te hebben gevoetbald in het eerste elftal van Kogelvangers. Onze opa staat elke zaterdag langs de lijn als grootste supporter van ons en van Kogelvangers, waar hij ook iedere vrijdag met de vrijwilligersploeg voor de club klaarstaat. Deze familiale band en steun maken het voetbal nog specialer voor mij.
Competitie
De competitie is nog niet begonnen, maar we hebben met 2-4 gewonnen van The Gunners. Na twee keer op achterstand gekomen te zijn, hebben we de wedstrijd gelukkig over de streep kunnen trekken. Dit toont aan dat er voldoende veerkracht in ons team zit. De spirit en het teamgevoel zijn sterker dan ooit, en ik kijk uit naar de komende wedstrijden.
Verwachtingen
Dit seizoen heb ik de verwachting dat we zeker een periode kunnen pakken met Kogelvangers en misschien zelfs kunnen streven naar een kampioenschap. Het is mijn ambitie om Kogelvangers op deze wijze terug te brengen naar de 3e klasse, waar wij horen. Zeker na het teleurstellende vorig seizoen heb ik het gevoel dat we iets terug moeten doen voor iedereen die bij de club betrokken is.
Persoonlijke ambitie
Mijn persoonlijke ambitie is om dit seizoen de wedstrijden waarin ik speel te beginnen in de basis. Uiteraard begrijp ik de trainer altijd als dit niet het geval is in mijn situatie. Dit jaar hebben zich ook enkele jonge talenten gemeld bij de selectie van het eerste elftal. Ik hoop hen te helpen zich op hun gemak te voelen na hun overstap en hen ook te ondersteunen in hun ontwikkeling, want ik zie veel potentie in deze jongens. Samen kunnen we groeien en ons als team verder ontwikkelen.
