Verslaggever Nick van den Bosch sprak met Willem Hartmans (Baronie) over de gloriejaren van Baronie, waarbij uiteraard ook het heden nog ter sprake kwam. Hieronder het verslag waar met name die 20 gloriejaren tussen 1992 en 2012 besproken worden.
Een Onvergetelijke Reis door de Gloriejaren van Baronie
Baronie, een club met een rijke en diepgewortelde geschiedenis in het Nederlandse amateurvoetbal, beleefde tussen 1993 en 2011 een periode van ongekende glorie. Gedurende deze achttien seizoenen, waarin zeventien jaar in de Hoofdklasse en één jaar in de Topklasse werden doorgebracht, verzamelde de club uit Breda maar liefst zes Hoofdklassetitels, drie zondagamateurtitels en twee algehele landstitels. Deze indrukwekkende prestaties zijn des te opmerkelijker gezien de sterke concurrentie in het Nederlandse amateurvoetbal. Bovendien bereikte Baronie zelfs twee keer de Supercup, waarbij de overwinning in 1997 na een zenuwslopende strafschoppenreeks tegen Babberich een hoogtepunt was. Dit is een terugblik op deze glorieuze periode die de club zijn naam en faam bezorgde.
Opkomst na Degradatie
Het seizoen 1991/92 was een zware klap voor Baronie. De club eindigde teleurstellend als 12e in de Hoofdklasse en degradeerde. Wat aanvankelijk leek op een onoverkomelijke tegenslag, werd echter de katalysator voor een nieuw, stralend tijdperk. In het seizoen daarop herpakte Baronie zich op fenomenale wijze. Ondanks de uitdagingen eindigde de club als derde in de competitie, net achter WVO en Rood Wit W. Via de nacompetitie slaagde Baronie er echter in om direct terug te keren naar het hoogste amateurniveau. De beslissende overwinning van 1-0 op Wilhelmina ’08 uit Weert markeerde het begin van een nieuw tijdperk van glorie.
Met de aanstelling van Jos Broers als coach in 1993 begon een periode van ongekend succes. Broers, bekend om zijn strategisch inzicht en tactische vaardigheden, wist de juiste mix van spelers en strategieën te combineren. Deze periode werd gekenmerkt door de komst van verschillende spelers die bij NAC niet konden doorbreken, maar bij Baronie een nieuwe kans kregen. Namen zoals Hubert Baardemans, Jack Sweres, Frits von Seydlitz Kurzbach, Allan Gouvernante, Arno en Johan Gabriels droegen in belangrijke mate bij aan de successen van de club. Deze overstappen waren niet alleen strategisch waardevol, maar ook emotioneel belangrijk, omdat ze een brug slaagden tussen de lokale voetballers en de club.
De Glorieuze Triomfen
Na de terugkeer in de Hoofdklasse bewees Baronie onmiddellijk weer een kracht om rekening mee te houden. Het eerste seizoen na de terugkeer eindigde de club op een uitstekende 4e plaats. De echte triomf begon echter in de seizoenen 1995, 1996 en 1997, toen Baronie drie keer op rij kampioen werd in de Hoofdklasse. Deze prestatie was ongeëvenaard in de zondagamateurcompetitie. Tijdens deze glorieuze jaren kroonde Baronie zich niet alleen tot algeheel zondag kampioen, maar veroverde de club ook het algeheel landskampioenschap. Deze dominantie op het hoogste niveau van het amateurvoetbal bevestigde Baronie als een van de beste amateurclubs van Nederland.
In 1997 bereikte Baronie de ultieme bekroning door uitgeroepen te worden tot beste amateurploeg van Nederland. Deze periode werd gekenmerkt door een combinatie van technisch briljant voetbal, strategisch inzicht en een onmiskenbare teamspirit. Het team speelde met een stijl die zowel dynamisch als efficiënt was, wat resulteerde in een ongekende reeks overwinningen en prijzen.
De Doctorandussen van de Hoofdklasse
Het succes van Baronie was niet alleen te danken aan individuele kwaliteiten, maar ook aan de hechte teamdynamiek en de sterke band tussen de spelers. Veel van de spelers kwamen uit Breda en hadden een achtergrond bij NAC, wat bijdroeg aan een bijzondere teamgeest. Deze verbondenheid was voelbaar op en naast het veld. De bijnaam ‘de doctorandussen van de Hoofdklasse’ werd gegeven vanwege het hoge opleidingsniveau van de spelers, een groep die zowel in hun academische als voetbalcarrière uitblonk.
De goede financiële ondersteuning van sponsoren speelde ook een cruciale rol in deze successen. Het stelde Baronie in staat om niet alleen getalenteerde spelers aan te trekken, maar ook om de beste faciliteiten en trainingen te bieden. Dit resulteerde in een team dat zowel op als naast het veld excelleerde. Na trainingen en wedstrijden was de kantine vaak het bruisende middelpunt van sociale activiteiten. Spelers en aanhangers ontmoetten elkaar daar regelmatig, wat de sociale cohesie en de onderlinge band verder versterkte.
De Prijs van het Succes
Na drie jaar van ongekend succes begon Baronie een periode van verandering en onzekerheid. Het vertrek van enkele sleutelspelers naar nieuwe uitdagingen of hun pensionering resulteerde in een merkbare leegloop. Dit leidde tot een periode van aanpassing en herstel voor de club. In 1998 wist Baronie zich ternauwernood te handhaven in de Hoofdklasse. Ondanks een sterke start van het seizoen, met een overwinning in de Supercup, had de leegloop na de landskampioenschappen een negatieve invloed op het team. Het vertrek van cruciale spelers zoals Martijn van Galen en keeper Swinkels had een aanzienlijke impact op de prestaties van de club.
De daaropvolgende seizoenen waren een periode van wederopbouw. Baronie eindigde in de seizoenen daarna twee keer als tweede achter UDI’19, wat een teken was van het herstel en de veerkracht van de club. De herstructurering en het inwerken van nieuwe spelers waren uitdagend, maar de club bleef een serieuze speler in de Hoofdklasse.
Nieuwe Successen en Veranderingen
Met de komst van Ad van Seeters in 2000 brak er een nieuw tijdperk van succes aan. In zijn eerste seizoen leidde hij Baronie weer naar het kampioenschap, waarbij ADO’20 werd verslagen in de competitie. De club behaalde ook de dubbel door zowel het algeheel zondagkampioenschap als het landskampioenschap te veroveren, met overtuigende overwinningen op Lisse. Dit was een teken van de hernieuwde kracht en ambitie van Baronie.
De daaropvolgende jaren waren opnieuw succesvol, met een kampioenschap in 2004 en constante aanwezigheid in de top van de competitie. De uitzondering was het seizoen 2005-2006, waarin Baronie een teleurstellende negende plaats behaalde. Onder de nieuwe coach Ger Musters herstelde de club zich met een derde en vijfde plaats in de daaropvolgende seizoenen, wat de vastberadenheid en het doorzettingsvermogen van de club onderstreepte.
In 2008 nam Peter Maas het roer over en leidde Baronie in zijn eerste seizoen naar het kampioenschap van de Hoofdklasse, ondanks de uitdagingen die gepaard gingen met de concurrentie. De strijd om het algeheel kampioenschap van de zondag werd gewonnen door WKE uit Emmen, maar Baronie plaatste zich voor de nieuwe Topklasse in 2009 door een tweede plaats in de Hoofdklasse. De Topklasse bleek echter een zware opgave voor Baronie, die niet kon concurreren met de financieel sterkere clubs. Dit resulteerde in degradatie uit de Topklasse, wat een nieuwe fase van aanpassing en uitdagingen betekende voor de club.
Het Nieuwe Voetballandschap
De veranderingen in het voetballandschap, waaronder de oprichting van de Topklasse en de latere herstructureringen van de divisies, brachten nieuwe uitdagingen voor Baronie. Jack Sweres nam het trainersstokje over, maar de beperkte financiële middelen en de aantrekkingskracht van grotere clubs voor talentvolle spelers resulteerden in een afname van het concurrentievermogen van Baronie. De club werd een middenmoter in de Hoofdklasse, met een toenemende focus op behoud in plaats van promotie.
In het seizoen 2015-2016 volgde Edin Curic Jack Sweres op. Na een tumultueus seizoen, waarin Curic en Baronie tijdelijk uit elkaar gingen, degradeerde Baronie voor het eerst sinds 1992 naar de 1e klasse. De KNVB wijzigde opnieuw het voetballandschap, waarbij de Topklasse werd omgevormd tot de 2e divisie en een 3e divisie werd ingevoerd, terwijl de Hoofdklasse werd vervangen door de 4e divisie.
Jurriaan van Poelje werd de nieuwe trainer en leidde Baronie in zijn eerste jaar met overtuiging terug naar de hoofdklasse, dankzij sterke prestaties en een effectieve strategie. Na een seizoen van strijd tegen degradatie, herstelde de club zich en behaalde in het seizoen 2021-2022 het kampioenschap in de 1e klasse, wat resulteerde in promotie naar de 3e divisie.
De daaropvolgende jaren waren turbulent, vooral op trainersgebied, met vier verschillende trainers in twee seizoenen zonder interim-trainers. Deze onrust droeg bij aan de uitdagingen die Baronie ondervond en resulteerde uiteindelijk in degradatie naar de 4e divisie in het seizoen 2023-2024. Deze turbulente periode heeft de club echter niet ontmoedigd; in plaats daarvan heeft het de noodzaak van stabiliteit en langdurige planning onderstreept.
Samenvattend
De magie van de gouden jaren blijft een levendig deel van het collectieve geheugen van Baronie en de stad Breda. De hechte band tussen de spelers, vooral de Bredase jongens, en de trots die voortkwam uit hun prestaties blijven onvergetelijk. Ondanks de uitdagingen en veranderingen die volgden, leeft de herinnering aan die glorieuze tijd voort in de harten van velen.
In recente jaren heeft Baronie geprobeerd een solide basis voor de toekomst te leggen. Ondanks de financiële en sportieve moeilijkheden is de club erin geslaagd om weer een hechte groep samen te stellen, grotendeels bestaande uit lokale jongens. Met een bevlogen trainer en een groeiende clubcultuur lijkt Baronie klaar om de komende seizoenen met vertrouwen tegemoet te treden. De hoop is dat de club zijn weg naar de top weer zal vinden, geworteld in de trots en geschiedenis die Baronie zo bijzonder maken. De uitdagingen van de recente jaren kunnen gezien worden als leermomenten die de club sterker zullen maken en klaar zullen stomen voor een toekomst vol nieuwe successen.
