Verl – Mijn vader en ik pakken jaarlijks zo’n drie tot zes uitwedstrijden van SG Dynamo Dresden mee, de Oost-Duitse vereniging waar we dit jaar al tien jaar komen. Ik hoor u denken: hoe komen die gekken in Dresden terecht? In 2013 zijn we eens op vakantie geweest in het oosten van Duitsland en hebben toen een wedstrijd meegepakt (Dynamo – 1. FC Köln). Eigenlijk waren we direct verliefd op de sfeer en de club. Sindsdien komen we jaarlijks terug in ‘Elbflorenz’.
door Jesse Deckers
In Verl waren we nog nooit geweest. Na eens op internet te kijken, bleek het dat het stadion niet zo heel ver van de Nederlandse grens verwijderd is. De wedstrijd werd ook nog eens doordeweeks gespeeld, ideaal voor ons, aangezien we in het weekend allebei onze verplichtingen hebben in Erp. Tegen een uur of twee reden we vanuit Erp richting de Duitse grens. 2 ½ uur rijden, maar als je in de spits door het beruchte Ruhrgebied moet rijden, weet je dat het langer gaat duren. Dat bleek ook zo te zijn. Na een korte stop kwamen we tegen 18:00 Verl binnengereden. Het stadje, met zo’n 26.000 inwoners, zag er op het eerste gezicht een beetje oubollig uit. Na zo’n dertig stoplichten stond er op een bord ‘Parkplatz Gästefans’. Daar moesten we zijn. Er stonden al een heleboel bolides uit alle windrichtingen van Duitsland geparkeerd, maar geen enkele Nederlandse. Bij sommige auto’s zaten nog wat supporters op de achterbank wat zelf meegebracht bier te nuttigen; scheelt toch weer in de kosten.
Na een wandeling van zo’n vierhonderd meter, langs een heleboel statiegeldflessen die nog door zwervers moesten worden meegenomen, kom je aan bij het stadion. Of ja, stadion, een sportpark met muren eromheen. Het stadion van Verl, de Sportclub Arena, kan maar 5.207 mensen herbergen. Daarmee is het net zo groot als het RBC-stadion. Dat is ook niet zo heel gek, want Verl speelde eigenlijk haar gehele bestaan in de Regionalliga West. Wij namen zo’n halfuur voor aanvang plaats in het uitvak met zitplaatsen, waar je aan de bovenste ring aan een soort bar kon zitten met krukken. Toch trokken ons de voorste zitplaatsen meer; je zat zo’n meter of twee van het veld vandaan. Je kon de schitterende grasmat bijna aanraken.
De wedstrijd begon, en Dynamo kwam al vroeg op voorsprong. Daarna is het een wonder dat we geen tegengoal kregen, want achterin stond men te schutteren. Vlak voor rust had Verl Dynamo helemaal in de verdrukking en stond de Verl-keeper te ver voor zijn kooi. Onderschepping van Dynamo, 0-2. Na een braadworstje en een cola waren we klaar voor de tweede helft in een regenachtig Verl. In de hoek van het uitvak stond een ballenjongen kletsnat te worden, maar dat deed hem de pret niet drukken. Hij hield mooi een balletje hoog. Dynamo kreeg in de tweede helft nog een pingel en won de wedstrijd met 0-3.
Vader en zoon Deckers gingen tevreden huiswaarts, evenals de gehele Auswärtskurve. Die moesten echter nog wat langer reizen dan wij 😉.
