Kun je jezelf even voorstellen?
“Mijn naam is Dennis de Bruijn, ik ben 53 jaar en opgegroeid in Goirle. Inmiddels woon ik al zo’n 15 jaar in Tilburg. Ik ben gescheiden en een trotse vader van mijn zoon Noah, die 22 jaar is. Momenteel ben ik bezig met het opstarten van mijn eigen bedrijf op het gebied van personal training. Daarvoor heb ik 20 jaar gewerkt als sportinstructeur in een penitentiaire inrichting, en daarnaast heb ik 4 jaar ervaring als franchiseondernemer en personal trainer.”
Kun je wat meer vertellen over je eigen voetbalcarrière?
“Ik heb mijn hele jeugd gevoetbald bij GSBW in Goirle, waar ik ook in het eerste elftal heb gespeeld. Na mijn tijd bij GSBW heb ik een kort avontuur gehad in België, bij clubs als FC Poppel en Verbroedering Arendonk. Tegelijkertijd speelde ik Eredivisie zaalvoetbal en werd ik benaderd door SC ’t Zand. Bij SC ’t Zand heb ik van 2000 tot 2005 gespeeld en daar mijn veldvoetbalcarrière afgesloten. In mijn carrière heb ik op verschillende posities gespeeld, meestal op 8. Door een blessure van onze centrale verdediger heb ik de laatste drie seizoenen als centrale verdediger gespeeld. Mijn taken waren vooral gericht op rugdekking vanwege mijn snelheid, het creëren van een overtal op het middenveld en het bewaken van de organisatie in het veld. Hoogtepunten waren de twee promoties met zowel GSBW als SC ’t Zand. Daarnaast promoveerde ik met SK Konica uit Goirle van de eerste divisie zaalvoetbal naar de Eredivisie, en kreeg ik een uitnodiging van de KNVB om een interland te spelen met het Nederlands Elftal regio Zuid tegen België. Een van de dieptepunten in mijn carrière was de degradatie met SC ’t Zand, en een zware botblessure die me uiteindelijk deed besluiten om in 2005 te stoppen met veldvoetbal.”
Welke clubs heb je als trainer gecoacht en waar ben je nu actief?
“Nadat ik stopte met voetballen, kreeg ik bij SC ’t Zand de kans om mijn UEFA B-licentie te halen. Tussen 2005 en 2008 was ik jeugdtrainer bij verschillende jeugdteams, waaronder de O13-1, O15-1 en O19-1. Vervolgens ben ik naar Willem II gegaan, waar ik de eerstejaars D-pupillen (O12) heb getraind. Daarna heb ik twee seizoenen de O19-1 van RKSV Sarto gecoacht, in de 4e en 3e divisie. Na mijn periode bij de jeugdteams besloot ik de overstap te maken naar het seniorenvoetbal en kreeg ik de kans om hoofdtrainer te worden bij TSV Gudok. Na één seizoen het tweede elftal te hebben getraind, werd ik hoofdtrainer. Een grote wens van mij was altijd om hoofdtrainer te worden bij mijn jeugdliefde GSBW, en die kans kreeg ik na drie seizoenen bij Gudok. Tussen 2015 en 2020 was ik hoofdtrainer bij GSBW. Daarna volgden nog een seizoen bij VV Viola en een periode als assistent-trainer bij Willem II onder 18. Naast mijn trainerswerk werkte ik toen 20 uur per week als sportinstructeur in de penitentiaire inrichting in Dordrecht.
In seizoen 2022-2023 ging ik aan de slag bij RWB. Mijn motivatie was deels persoonlijk; ik kreeg een relatie met een kapster en wilde de zondag vrijhouden, zodat we samen tijd konden doorbrengen. Ook was ik nieuwsgierig naar het zaterdagvoetbal. Helaas moest ik halverwege het seizoen stoppen vanwege veranderingen in mijn werksituatie. Een half jaar later besloot ik mijn baan als sportinstructeur op te zeggen, wat de situatie nog wranger maakte. Gelukkig openen zich altijd nieuwe deuren. Een goede vriend en oud-collega, Jeroen van Bezouwen, vroeg me om zijn assistent te worden bij Baronie, een derde divisionist uit Breda. Helaas nam de hoofdtrainer kort na het begin van het seizoen ontslag, en hoewel ik even overwoog om interim-trainer te worden, besloot ik loyaal te blijven aan Jeroen. Nu ben ik actief als hoofdtrainer bij VV Oosterhout, dat uitkomt in de 3e klasse D.”
Wie zijn jouw voorbeelden als trainer en waarom?
“Ondanks dat ik al heel wat jaren meedraai, heb ik me de afgelopen jaren vooral ontwikkeld als trainer én als mens door van anderen te leren. Jeroen, mijn goede vriend, is iemand die letterlijk leeft voor het voetbal. Hij is heel duidelijk in wat hij wil en verwacht van zijn spelers. Ook heb ik enorm veel geleerd van Paul Nuijten, die nu hoofdtrainer is bij Ajax onder 17. Door één seizoen als zijn assistent te werken, heb ik nieuwe inzichten opgedaan die ik nu toepas bij mijn eigen teams. Verder bezoek ik regelmatig de trainingen van Willem II onder 19, waar Pim Hendrix trainer/coach is. Van hem leer ik ook enorm veel. In mijn ogen draait het er als trainer om dat je een duidelijke visie hebt, deze kunt overbrengen op je team en ervoor zorgt dat je team in een herkenbare formatie speelt. Natuurlijk moet je trainingen baseren op de spelprincipes die jij hanteert. En, niet te vergeten: plezier hebben en wedstrijden winnen.”
Hoe kijk je terug op de voorbereiding van dit seizoen?
“De voorbereiding is qua resultaten best oké verlopen, maar ik moet erbij zeggen dat we tegen ploegen hebben gespeeld die één of twee klassen lager spelen. Dinsdag 17 september spelen we tegen Zundert, dat ook in de 3e klasse speelt, dus ik ben benieuwd hoe we er dan voor staan. We hebben echter nog geen enkele wedstrijd in dezelfde formatie kunnen spelen door vakanties en blessures, en daar hebben veel teams op ons niveau last van. Bovendien zijn er zes basisspelers vertrokken. We zijn als staf nog steeds aan het zoeken naar de juiste puzzelstukken. Gelukkig sluiten deze week drie potentiële basisspelers weer aan die terugkomen van vakantie, dus dat zal ons zeker helpen.
Een voorbereiding is vooral bedoeld om je speelwijze te ontwikkelen en ervoor te zorgen dat je spelers fit aan de competitie beginnen. Ik heb gemerkt dat ik in het begin van de voorbereiding te snel ging en moest mezelf daarop corrigeren. We hebben veel nieuwe spelers, en het kost gewoon tijd om als team naar het gewenste niveau te groeien. Maar de jongens doen hun uiterste best en de samenwerking met de staf verloopt uitstekend. Iedereen kent zijn taken en verantwoordelijkheden, en ik kan alleen maar complimenten uitdelen.
Toch zegt een goede voorbereiding mij niet altijd alles. Kijk bijvoorbeeld naar mijn maatje Jeroen, die een matige voorbereiding draaide, maar nu bovenaan staat in de derde divisie met 15 punten uit 5 wedstrijden. Dan ziet de wereld er ineens heel anders uit.”
Wat zijn je verwachtingen voor het komende seizoen?
“Mijn verwachting is dat het een zwaar seizoen zal worden en dat we hard moeten werken om ons te handhaven in de 3e klasse. Voor zover ik weet is de degradatieregeling dit seizoen hetzelfde als vorig jaar, wat betekent dat we bij de eerste zeven van de twaalf teams in onze poule moeten eindigen om directe degradatie te voorkomen. Het zou goed zijn voor het vertrouwen als we de eerste drie wedstrijden met 6 of 7 punten zouden beginnen, maar dat is vooral gebaseerd op de ranglijst van onze tegenstanders van vorig seizoen. Of dat realistisch is, weet ik niet, maar we gaan er alles aan doen om goed voor de dag te komen.”
Welke teams verwacht je bovenaan in jullie competitie?
“Mijn top 5, in willekeurige volgorde: Be Ready, Beek Vooruit, Bavel, Trinitas Oisterwijk en Madese Boys. Ik heb TSV Gudok tegen RKDVC zien spelen een maand geleden en was onder de indruk van RKDVC, dus die zet ik er als outsider bij.”
Wat zijn jouw persoonlijke ambities?
“Mijn persoonlijke ambitie is om dit seizoen zo hoog mogelijk te eindigen met VV Oosterhout. Seizoen 2025-2026 gaat VV Oosterhout naar het zaterdagvoetbal, en dat zal ongetwijfeld veranderingen met zich meebrengen in de samenstelling van het team en misschien ook in de staf. Ik verwacht in december met het bestuur/technische commissie om de tafel te zitten om te praten over een contractverlenging. Op lange termijn is mijn ambitie om hoofdtrainer te worden bij een club die in de 2e klasse speelt, of een club die ambities heeft om in de 2e klasse te spelen. Daarnaast lijkt het me fantastisch om in de toekomst een keer een avontuur in het buitenland aan te gaan als assistent-trainer bij een profclub.”
Wil je verder nog iets kwijt?
“Ik wil jou bedanken voor deze uitnodiging en ik wens alle trainers veel plezier, sportiviteit en succes dit seizoen. Behalve natuurlijk als je tegen ons speelt!”