Mitchell Bouwman, 32 jaar, geboren in het pittoreske Woudrichem, opgegroeid in het gezellige Terheijden en inmiddels wonend in het mooie Breda. Als linksbenige voetballer zat mijn kracht vooral in mijn loopvermogen en de voorzet. Op de linkerflank kwam ik dan ook het beste tot mijn recht.
In welke wedstrijd maakte jij je debuut?
Dit heb ik eerlijk gezegd even goed moeten opzoeken. Ik ben niet iemand die zo’n moment echt op zijn netvlies heeft staan. Maar het was in het seizoen van 2010/2011 tegen Veerse Boys. Destijds nog als A-jeugd speler.
Onder welke trainer heb je je debuut gemaakt?
Kees Daemen.
Bij welke clubs heb je gespeeld, en als het één club is, waarom ben je daar altijd gebleven?
Als een echte Terheijdenaar heb ik de gehele jeugd bij Terheijden doorlopen, op een uitstapje van één jaar bij NAC na. Het was voor mij dan ook niet meer dan logisch om altijd voor Terheijden te blijven voetballen. Uiteindelijk heb ik nog wel tussendoor 1,5 jaar in Engeland gevoetbald voor Dorchester Sports FC, toen ik daar woonde. Ook een hele toffe ervaring met velden op prachtige locaties of wedstrijden waarbij je de ene helft heuvel op voetbalde.
Wat is je meest bijzondere wedstrijd die je gespeeld hebt en waarom?
Dat kan er maar één zijn: de thuiswedstrijd tegen Madese Boys in het seizoen 2022/2023. Een vader van een teamgenoot was ongeneeslijk ziek en wilde nog één keer als enorme trouwe supporter bij zijn zoon en ons kijken. Zijn zoon scoorde op prachtige wijze de winnende goal die dag.
Als je mocht kiezen, wat had je anders gedaan tijdens je carrière?
Twee facetten had ik achteraf wel wat meer aandacht willen geven, maar spijt heb ik nergens van. Allereerst ben ik nooit echt de speler geweest die op de voorgrond trad in het team. De rol van aanvoerder paste mij ook niet, maar ik had mogelijk wat vaker mijn inbreng mogen geven. Daarnaast had ik meer willen doen aan het “psychologische” gedeelte van het voetbal. Tot en met de laatste wedstrijd was ik soms iets te veel met mijn hoofd bezig, waardoor mijn prestaties niet altijd even constant waren.
Wie is de speler die je altijd bij zal blijven en waarom?
Dat kunnen er meerdere zijn, dus om er daar eentje uit te kiezen vind ik lastig. Sommige omdat ze mentaliteit hadden dat ze altijd 100% gaan, andere omdat ze ondanks langdurige blessures altijd zichzelf weer fit wilde voetballen en weer iemand omdat hij de KNVB financierde met al zijn kaarten. Of gewoon omdat ze bepaalde voetbaltalenten hadden. Ik heb van veel spelers op allerlei manieren dus mooie herinneringen.
Wat is het hoogtepunt uit je carrière?
Naast de standaard zaken zoals de promotie naar de 3e klasse en het seizoen waarin we als derdeklasser twee hoofdklassers uit het bekertoernooi speelden, ben ik vooral erg blij dat ik relatief weinig last van lange blessures heb gehad en dat ik lang op dit niveau heb kunnen blijven voetballen. Bij vrienden van mij is dit helaas anders gelopen vanwege langdurige en hardnekkige blessures (rug, knie en enkel).
Wat is het dieptepunt uit je carrière?
Naast het eerder genoemde verhaal, was het dieptepunt overduidelijk het overlijden van onze teamgenoot Chrisje op enorm jonge leeftijd. Het ene moment sta je samen heerlijk te trainen en de volgende dag is dat er niet meer.
Wat is de reden om te stoppen bij het 1e elftal?
Ondanks dat ik het nog steeds leuk vond om vaak te voetballen en trainen, gaat het met name om de tijd die erin gaat zitten. De seizoenen zijn lang, waardoor je maar een paar weekenden vrij hebt per seizoen. Of van die heerlijke oefenwedstrijden op dinsdagavond waarbij je dan na 11 uur thuis kwam. Dat kwam toch steeds vaker in de weg te zitten van andere bezigheden. Daarnaast wil ik graag wat tijd vrijmaken voor andere sportuitdagingen zoals het lopen van een marathon en tennissen.
Wat ga je het meeste missen aan het spelen van selectievoetbal?
Naast het feit dat ik enorm kon genieten van een goede training met een heerlijk positiespel op hoog tempo en een partijtje dat volle bak ging, zal ik vooral het samen met het team toeleven en beleven van een wedstrijd missen. Gewoon het gevoel dat het ergens om gaat, ook al was het maar een potje amateurvoetbal.
Stop je helemaal of ga je lager voetballen? Hoe ga je het ‘gat’ opvullen?
Ik vind het spelletje nog te leuk om er helemaal mee te stoppen, dus ik ga verder bij “Traaie 4” met diverse oud-selectiespelers en diverse vrienden waarmee ik in de jeugd heb samen gespeeld. En ik kom dan ook gezellig samen te spelen met mijn broer en broertje.
Wat is jouw favoriete opstelling als je kiest uit alle spelers met wie je hebt samengespeeld en wie is dan de trainer? Formatie 1-4-4-2 of 1-4-3-3?
Tussen al die verschillende spelers sla ik een keuze lekker politiek correct even over, zodat ik ook nog zonder boze gezichten Terheijden kan bezoeken, haha. Maar met mijn beste vrienden Nick van Ommen (spits) en Sietse de Jong (controlerende middenvelder) had ik ook op het veld een enorme klik, dus die hadden altijd in mijn opstelling gestaan. Helaas is dat door blessures bij beide heren te weinig voorgekomen.
Foto’s: Gerrit Bouwman
