Seolto bereikte na de degradatie vorig seizoen een vierde plaats in de 4e klasse. De tweede periode werd behaald maar in de eerste ronde bleek 3e klasser Meerkerk een maatje te groot. Een goed debuut seizoen bij de club uit Zevenbergen en voor ons een reden om nader kennis te maken.
De 41 jarige van den Bos is samenwonend in Breda en vader van twee kinderen. Een meisje van 7 en een jongen van 3. Hij is werkzaam bij Smurfitkappa. “Ik werk daar op de verkoop binnendienst, offerte’s maken en natuurlijk ook nabellen.” Voetbal is belangrijk in het leven van de trainer maar er is ruimte voor meer. “Reizen vind ik leuk, en het liefste combineer ik dat met duiken. Ik heb mijn padi duikbrevet en ik hoop dat ik dit mijn kinderen mee kan geven”.
Speler en Trainer
Van den Bos heeft een verleden als voetballer bij VV Wieldrecht uit Dordrecht. “Hier ben ik op mijn 4e jaar begonnen. Ik heb alle selectie elftallen doorlopen, ik stond meestal in de as van het veld, en heb uiteindelijk ruim 10 jaar in het eerste gespeeld.” Van den Bos was in het veld iemand die zijn mond wel kon roeren. ”Ik wist het altijd beter in het veld. Dat vonden mijn medespelers niet altijd even fijn, die vonden het vaak negatief.” Een zware liesblessure was de reden dat hij op zijn 30ste moest stoppen. “Na die operatie heb ik nog geprobeerd om terug te komen, dat is helaas niet gelukt.” Vragend naar zijn hoogtepunt als speler komt er direct een antwoord. “Mijn hoogtepunt als speler is de winst van de nacompetitie met Wieldrecht naar 2e klasse. Die hele nacompetitie was geweldig. Het leefde heel erg binnen de club. We hadden uitgebalanceerd team en ik scoorde in de beslissingswedstrijd.”
Van den Bos kwam niet in een gat terecht, want dankzij zijn vader was daar het trainerschap. “Mijn vader heeft mij eigenlijk op mijn 17e jaar op het pad van trainer gezet. Ik was/ben zoals gezegd eigenwijs en ik dacht het altijd beter te weten dan de trainer dus zei hij tegen mij ga maar eens een jeugdelftal trainen. Dan kan je ervaren wat er allemaal bij komt kijken.” Van den Bos is van mening dat je van iedere trainer iets kan leren. “Of deze nou in jouw ogen een goede of slechte trainer is je pikt altijd wel iets op.” Hij geniet er van om met andere trainers te sparren of bij andere trainers te gaan kijken. “Lastig om daar een trainer uit te halen die invloed heeft gehad op mijn manier van werken. Maar als ik dan toch nog namen moet noemen dan zijn het wel 3 trainers geweest: Peter de Vaal, Ron Tempelaar en Ischa Immers.” Zijn trainerscarrière ging via Wieldrecht, Virtus naar hoofdtrainer schap bij VV Baronie en dit seizoen dus Seolto. “Ik zit bij Seolto goed op mijn plek. Het heeft mijn verwachtingen overtroffen. Na vijf jaar Baronie was het tijd voor iets anders. Toen uitgenodigd werd om hier te komen praten had ik er meteen een goed gevoel over.” Van den Bos roemt de familiaire sfeer. “Het is hier ons kent ons, er wordt ook veel georganiseerd en er zijn mogelijkheden waar dat bij andere clubs onmogelijk is.” Hij noemt onder andere het gebruik van camerasysteem VEO, zodat hij met de spelers de wedstrijden en momenten kan bespreken.
Net als bij andere trainers ben ik benieuwd hoe van den Bos zijn wedstrijd dag beleeft. “Op zaterdagochtend ga ik altijd naar de markt met mijn kinderen. Daarna ligt het eraan hoe laat we verzamelen op de club. Of ik breng nog wat tijd door met het gezin of ik ga naar de club. Ik probeer meestal een uur tot drie kwartier voordat de spelersgroep verzamelt op de club aanwezig te zijn. Dan ga ik dingen regelen/klaar zetten voor de bespreking. Als de spelersgroep er is dan gaan we lunchen en doen we de voorbespreking. Zoals gezegd hebben we de beschikking over een camera dus die zet ik samen met iemand van de staf op voordat de warming up begint. Tijdens de warming doe ik ( vaak) het positiespel en verder observeer ik de spelersgroep. Na afloop van de wedstrijd doe ik mijn nabespreking en bespreek de wedstrijd na met de staf. Sta de krant te woord en dan is tijd voor wat ontspanning”.
Toekomst
Als trainer is van den Bos een control freak, dat zie je terug in het spel van zijn ploegen. Met een goede opbouw en niet al te vaak de lange bal. “Dat is toch veel leuker, het publiek wil ook leuk voetbal zien. En uiteindelijk spelen we voetbal, omdat we het leuk vinden”. Wanneer we het over de hoogtepunten als trainer hebben is het lastig om één moment te benoemen. “Als trainer ben ik in de gelukkige omstandigheid geweest om wat meer successen te mogen vieren. Van kampioenschappen in de jeugd tot bekerwinst met een 2e elftal. Maar ook het periodekampioenschap dit seizoen met Seolto”. Maar de jonge oefenmeester zit ook nog vol ambities. “Ik zou graag nog eens terugkeren naar Wieldrecht om daar trainer te zijn. Dat zou een cirkel mooi rond maken. Eerst jarenlang daar zelf spelen en dan nog een keer trainer zijn. Maar ook het werken in de 2e klasse zou ik heel mooi vinden, aangezien ik zelf altijd op dat niveau heb gespeeld”.
