Cluzona communiceerde op vrijdag 29 maart dat de wegen tussen trainer Martijn van Galen en de club uit Wouw toch gingen scheiden. Ondanks een eerdere verlenging gaf men aan dat het toch beter was om elk de eigen weg te bewandelen. Een maand later werd de opvolger voor van Galen aangesteld, John Taks keerde na 6 jaar terug op het oude nest. Hieronder een interview met een familieman pur-sang met natuurlijk ook een reactie op zijn terugkeer naar Wouw.
John Taks is 45 jaar en woonachtig en werkzaam in Sprundel. “Ik ben al 22 jaar werkzaam in het onderwijs, op de basisschool in Sprundel. Begonnen als leerkracht en inmiddels als intern begeleider”. Volgend jaar gaat er verandering in komen en zal de afstand naar zijn werk wat groter worden. “Rond april 2025 verhuizen mijn vrouw Sabrina en onze 2 kinderen, Morris (12) en Noé (10) naar een nieuwbouwwoning in Sint Willebrord”. Naast zijn werk heeft hij als grootste hobby genieten op alle mogelijke manieren, en dan vooral met zijn gezin. “Ik hou van gezelligheid, met vrienden en familie. Een hapje, drankje, lekker bijkletsen. Omdat we momenteel met ons gezin een druk bestaan hebben, is bovenstaande voor mij de belangrijkste besteding van mijn vrije tijd”.
Speler en trainer
Op 5-jarige leeftijd begon de kleine John met voetbal, bij SV Sprundel. Op zijn 12e jaar werd hij daar weggeplukt door RBC. “Ik heb daar 6 jaar in de jeugd gespeeld en daarna nog 4 jaar bij de selectie. Daarna ben ik naar Royal Capellen FC in België vertrokken”. Na dit avontuur keerde hij terug bij Sprundel waar hij tot zijn 30e met zijn jeugdvrienden in het 1e elftal heeft gespeeld.
“Helaas moest ik op mijn 30e stoppen met voetbal vanwege fysieke klachten, m.n. mijn heup.
Naast het veldvoetbal heb ik een 8tal seizoenen Beach Soccer gespeeld bij VDB Bouw, met 3 maal deelname aan het Nederlands Kampioenschap in Scheveningen”. Als trainer hebben een aantal trainers indruk op hem gemaakt. “Ik heb in de jeugd ontzettend veel geleerd van Peter Pijpers. Op alle fronten, technisch, tactisch, maar ook fysiek en mentaal. Nog steeds heb ik, als ik hem tegenkom veel respect voor hem. Daarnaast heb ik 1 seizoen training gehad van Rob Hellendoorn, bij het 2e van RBC. Die heeft vooral een grote bijdrage gehad op het mentale aspect, daar heb ik echt veel aan gehad”.
Na zijn eigen carrière stapt hij als trainer het veld op. “Als trainer ben ik begonnen bij de jeugd van RBC. Daar kwam ik terecht door Ron Kruis en Jurriaan van Poelje, zij hebben mij echt getriggerd om trainer te worden. En Robert Maaskant niet te vergeten, dat was niet alleen een hele goeie trainer. Hij was zeker ook een grote inspirator om ook trainer te worden. Blijkt ook wel, want veel spelers waar ik toen mee samen speelde, zijn uiteindelijk ook trainer geworden”.
Na drie seizoen vertrok hij naar de jeugd van Alliance. In deze periode behaalde Taks zijn TC3 en TC 2 diploma’s, voor de cursus TC 2 combineerde hij de functie jeugdtrainer Alliance B-jeugd met assistent bij Alliance 1. “Toen ik mijn diploma behaalde wilde ik graag op eigen benen staan als hoofdtrainer, die stappen mocht ik zetten bij VV Hoeven. Na 3 seizoenen heb ik de stap gemaakt naar VVR in Rijsbergen voor 2 seizoenen. Het seizoen erna ben ik als interim-trainer terug gekeerd bij vv Hoeven”.
Vervolgens vertrok hij naar Cluzona waar het noodlot toesloeg. “Ik brak tijdens dit seizoen mijn enkel, waardoor ik het jaar erop even gestopt ben om te werken aan mijn eigen herstel. Na dit hersteljaar ben ik 4 seizoenen werkzaam geweest als trainer van SC Kruisland”.
Afgelopen seizoen was Taks bewust weer een seizoen zonder club, een sabbatical om vooral weer te genieten en tijd te hebben voor zijn gezin. Komend seizoen gaat hij dus weer aan de slag bij Cluzona, hij legt uit hoe dat tot stand gekomen is. “In eerste instantie was het de bedoeling dat ik ook volgend seizoen clubloos zou zijn. Vanwege de huidige thuissituatie, maar ook de bouw van het huis is het erg druk. Dat maakt dat het momenteel voor mij praktisch niet haalbaar is om volledig als trainer werkzaam te zijn bij een club. Cluzona klopte in april aan. Natuurlijk maakt het het al makkelijker om daar trainer te worden omdat de club en de mensen bekend zijn. Maar bij het eerste gesprek lieten ze al meteen merken dat ze goed op de hoogte waren van mijn (on)mogelijkheden. En zij hadden hier al helemaal op ingespeeld. Dat kon ik enorm waarderen. De gesprekken erna verliepen dan ook vlot en fijn. Ik heb mijn seizoen bij Cluzona als prettig ervaren. Daarnaast had ik het gevoel toen nog niet klaar te zijn. Daarom is het leuk om weer terug te keren. Mijn vrouw weet dat ik hier blij van word. Dus die stimuleerde het meteen. En Morris had er ook wel weer zin in. Daarnaast zijn mijn vader en schoonvader al zo’n 25 jaar vaste supporter; komen altijd kijken. Die zagen het ook wel weer zitten. Kortom leuk, fijn dat Cluzona heeft mee gedacht en mee bewogen en ik heb er weer veel zin in”.
Vragend naar zijn hoogtepunt als speler en trainer komt er direct een antwoord. “Als speler is een absoluut hoogtepunt geweest de eerste promotie van RBC naar de eredivisie”. Bij zijn ‘eigen’ club Sprundel was het kampioenschap tegen directe concurrent Beek Vooruit er één om nooit te vergeten. “Ik wil toch ook nog wel even de Beach Soccer overwinning van het Dirk Kuijt toernooi op de stranden bij Katwijk benoemen, een prachtig moment”. Als trainer heb maakte hij meerdere mooi momenten mee, maar het absolute hoogtepunt was bij SC Kruisland. “Na een promotie via de nacompetitie van de 2e naar de 1e klasse, werden we het seizoen erop, ook op de laatste speeldag kampioen en promoveerden we meteen naar de 4e Divisie. Bij het kampioensfeest en afscheid werd ik verrast door de club met mijn naam boven de kleedkamer van het 1e elftal”.
Als trainer kom je in al die jaren natuurlijk ook goede en bijzondere spelers tegen. “In mijn tijd bij Cluzona was het fijn om Marcel vd Sloot als speler erbij te hebben. Speelde achterin, en speelde daar heel goed. Maar hij was eigenlijk toen ook al een trainer in het veld. Daarnaast kon ik met hem, zowel op trainingsniveau als op wedstrijdniveau goed sparren”. Ook bij SC Kruisland werkte Taks met een groep goede spelers. “Dat was echt een genot als trainer. Ik kan daar bijna niet specifiek iemand noemen; zou dan veel spelers te kort doen. Maar ik heb 1 seizoen Yoeri Rombouts als spits gehad. Dat was niet per se de beste speler, maar echt niet normaal een doelpuntenfenomeen”.
Wedstrijden
Pratend over de wedstrijden komen we bij de invulling van de wedstrijddag van de trainer. Taks word altijd tijdig wakker op zondag en de wedstrijdspanning bouwt zich dan langzaam op. “Ik controleer nog even alles thuis voor de wedstrijd van die middag. Soms nog even contact met mijn assistent. Ik vertrek op tijd, bijna altijd samen met mijn zoon Morris”. Op de club gaat hij dan meteen aan de slag en zorgt dat alles klaar staat voor de bespreking. “De tijd die rest tot de bespreking gebruik ik om nog even contact te hebben met de staf of een aantal spelers”.
Na de bespreking gaat hij naar het veld om zaken klaar te zetten voor de warming up. Rustig bakje koffie, en eventueel praatje maken met de trainer van de tegenstander. Vervolgens de warming-up en dan staat alles in het teken van de wedstrijd zelf. “Na de wedstrijd blijf ik altijd wat langer in de buurt van de kleedkamer. Om het team of de spelers te spreken, mensen van de staf en om de wedstrijd ‘uit het systeem’ te krijgen. Daarna lekker naar de kantine voor een biertje en gezellig samen zijn met het team, de supporters en zo afsluiten”.
’s Avonds thuis gaat de familie lekker een frietje halen en dan met het hele gezin Studio Sport kijken. “Als de rest naar bed gaat, begint voor mij de evaluatie van de wedstrijd en al vast de voorbereiding op de week die gaat komen”.
Voor wat betreft de ondergrond bij de wedstrijden is Taks ook duidelijk. “Als speler absoluut gras. Ik was een werker, speelde graag duels en dat ging beter op gras. Daarnaast kreeg ik van kunstgras altijd meteen ‘pijntjes’”. Als trainer is hij meer een aanhanger van het kunstgras. “Op kunstgras kan altijd onder ongeveer dezelfde omstandigheden getraind en gevoetbald worden. En de oefenvormen verlopen vaak makkelijker, beter en sneller dan op gewoon gras”.
Toekomst
Terug en vooruitkijkend geeft Taks aan het moeilijk te vinden om nog een club te benoemen waar hij zou willen werken. “Er zijn zo veel mooie clubs hier in de regio. Echt clubs waarvan ik weet dat ik me ook thuis ga voelen. En dat kan op verschillende manieren. Want clubs waar ik getraind heb als Hoeven, VVR en Cluzona hebben een andere visie dan bv Kruisland. Maar heb me bij al deze clubs meer dan thuis gevoeld. Denk dus dat ik dat echt bij meerdere verenigingen kan hebben”. Het maakt Taks ook niet veel uit in welke klasse deze clubs spelen. Daar is het hem zeker niet om te zoen. Hij haalt wel iets aan waar meer trainers vraagtekens bij zetten, de ‘waarde’ van het huidige TC II diploma. “Wat ik wel jammer vind is dat het huidige diploma slechts tot trainer 2e klasse niveau reikt. Omdat er ook veel mooie clubs in deze regio zijn in de 1e klasse, waar ik ook wel trainer zou willen zijn. Of mocht het gebeuren, zoals bij Kruisland, als je promoveert kun je nog een jaar dispensatie krijgen van de KNVB, maar dan houdt het op. Dat is toch gewoon zonde! Had daar als hoofdtrainer nog wel langer willen blijven. Divisieniveau is voor mij niet per se nodig. Ik ga dan ook mijn TC 1 niet halen. Om een keer assistent bij zo’n club te zijn, lijkt me dan weer wel leuk en interessant”.
Tot slot komt de familieman weer naar boven. “Voetbal is met de paplepel ingegoten. Ik zou dan ook niet zonder voetbal kunnen. Het is echt een belangrijk deel van mijn leven. En ik zie het nu bij mijn zoon ook”. Maar hij wil vooral genieten in en van het voetbal en dat kan op allerlei manieren zijn. “Trainer ben ik graag en doe ik ook graag. Maar ik kan ook net zo goed dit een jaar niet doen en dan genieten van het voetbal bij Morris (of hockey Noé), wedstrijden kijken, praten over voetbal, etc. Belangrijkste drijfveer is plezier, ontspanning en genieten en mijn gezin staat voorop. En weer is de trots is van Taks zijn gezicht te zien als hij praat over zijn gezin.
